Updates, updates!

Wat gebeurt er toch, dat dit weblog zo achter de feiten aanloopt? Zouden we te druk zijn? En wat is er dan allemaal aan de hand, met het bootje?

There she isNou, de afgelopen weken is er een boel gebeurd: De boot is uit het water gehaald, de romp is hersteld en helemaal opnieuw gelakt (en verschrikkelijk mooi geworden!). Er we hebben een zompige plek in het dek gevonden, in de balsa-tussenlaag. Die plek is van boven weer hersteld en van onderen opengemaakt en leeggehaald. Daar zijn we helaas nog niet klaar mee.

De boot ligt inmiddels weer in het water en ons nieuwe matroosje heeft haar eerste korte tochtje gemaakt. En nu liggen we op onze beschutte ligplaats in de nieuwe Kanaalhaven. We zijn bijna klaar voor de winter, waarin we hopelijk nog wat klusjes kunnen doen.

En tot slot: we hebben een nieuw naamlogo… een nieuwe ‘branding’ voor de boot en dus binnenkort ook voor dit weblog. Ook een mooie winterklus, dacht ik.

Update, 16:59 uur

Da’s schrikken: een klus waartegen ik al een jaar of vier aanhik is in een middagje geklaard. Er is een nieuw thema voor de site. Vanaf nu ‘Live’ maar nog niet helemaal af, natuurlijk. Nooit eigenlijk.

Update, 13/12

Helaas is het nieuwe thema verdwenen: Een update van het basisthema verwijderde de vermaatwerkte versie ervan. En stom genoeg heb ik geen enkele backup van het thema.

Update, 14/12

Maar natúúrlijk maken ze bij Campai wél goede backups. En helpen ze me ook om ‘m snel terug te krijgen. Bovendien ga ik met ze aan de slag om de host flink te upgraden. Tnx, Campai!

Is het al zomer?

Chris, Riet, ThijsAfgelopen zondag hebben we een leuk plan: Met Chrisjes mammie en diens vriend zouden we lekker even de zee op steken. Maar ondanks deze bemanning wel min-of-meer zeewaardig is, zit het weer wat tegen.

Inmiddels is het écht zomer, maar dat is ’t zondag nog zeker niet. Met een knoop of 25-35 vlaagt de wind uit het noord-noordwesten. En da’s iets “minder comfortabel” in het Slijkgat, ontdekten we vorige week al. (Wel lekker.) Het is bovendien zwaar bewolkt en de hele dag dreigen buien.

Rondje Tiengemeten

Rietje genietWe besluiten op het Haringvliet te blijven. Met het gereefde grootzeil en de high-aspect fok is dat goed te doen: de bemanning heeft het naar de zin. Als we het halverwege ook nog tegen een bekende bikkel kunnen opnemen, gaat dat lekker snel: In een paar uurtjes zeilen we, in volle vaart, het hele Rondje Tiengemeten.

Zusjes samen op het Haringvliet

Petite Folie op het HaringvlietTussen al mijn Noordzee-wedstrijdzeilerij door zien we gelukkig ook nog kans om samen een dagje te varen op ons eigen bootje. De Goereese sluis is helaas (weer) gestremd – anders waren we misschien wel opnieuw naar Scheveningen gevaren.

Nu blijven we lekker op het Haringvliet, waar we ons ‘gekke zusje’ de Petite Folie tegenkomen. Het zat er dik in, helemaal op zo’n mooie Pinksterdag. Dan is het natuurlijk geen toeval als die twee mooie, unieke zusterscheepjes elkaar tegenkomen op het Haringvliet.

Wedstrijdje?

De ontmoeting is een mooi moment voor een uitgebreide fotosessie. En een hele kleine krachtmeting, waarbij wij het toch echt moeten afleggen. Misschien toch maar eens nieuwe zeiltjes aanschaffen?

Genieten en deuken

Die rotwinter is voorbij. Eindelijk! En dat heb ik dit weekend maar even gevierd, met twee heerlijke zeildagen.

Eric en JonasAfgelopen zaterdag heeft de Lovefool.nl haar eerste mijltjes van het seizoen mogen afleggen. Met bandgenoot Eric en zijn vierjarige zoontje Jonas voeren we lekker een paar uurtjes de Gouwzee af en weer op. Het was bewolkt en fris, maar droog. Iedereen was dik ingepakt. En het was in één woord: genieten.

Qua zeilen pakten we het nog beetje voorzichtig aan, maar voor de dappere Jonas was ’t een bijzonder avontuur. Dat wordt nog wel eens een echte stoere zeeman! (En z’n vader vast ook.)

Deuken

Zondag kregen we nog één kans om te scoren in de reeks winterwedstrijden van de WSV Helius. Het was wederom droog en het woei een dikke 5 Beaufort. Op het Haringvliet zijn dat prima omstandigheden om heel hard en fanatiek te zeilen. En dat hebben we zeker gedaan, zo te voelen aan de blauwe plekken en spierpijn.

Maar de NED 7845 was niet erg gelukkig: een moment van overtuigde onbestuurbaarheid leverde twee flinke deuken op, één in de romp en eentje het ego van de stuurman. Nou maar hopen dat alles probleemloos afgehandeld en hersteld wordt, op tijd voor de Van Uden Reco.

Winterslaap

Toch nog een klein stukkie zeilenVoordat we ons bootje klaarmaken voor de winter, kunnen we nog een klein stukje zeilen. Een heel klein stukje: In plaats van dat we de boot alleen naar de andere van de steiger varen, sturen we nog even de Gouwzee op. En binnen een uur ronden we de MK1 en speren we terug de haven in.

Het is lekker, droog en zonnig en het waait flink. Het zou nog veel harder gaan waaien. We leggen de boot snel vast. Net voordat de ellende losbarst hebben het zeil eraf gehaald en de dektent erop gespannen. Op de buienradar is wel te zien wat voor ellende:

Monnickendam, Utrecht

s/y Lovefool.nlZondag is het laatste stukje naar Monnickendam een peuleschil. Het waait nog lekker ook. En zo kijken we terug op een bijzonder geslaagde vakantie, met goed zeilweer en een prachtige tocht naar nieuwe, bijzondere plekken. En een boel gezelligheid, vooral in het staartje. Mede hierdoor zijn de laatste reisverslagen en de vele mooie zeilfoto’s nog op de plank blijven liggen, inmiddels al ruim een week.

Voor het “ontwikkelen” van de dSLR-foto’s verwacht ik nog heel wat uurtjes nodig te hebben. Dit bericht is, net als enkele voorgaande, geantidateerd om de chronologie van de verslagen vast te houden. De bijbehorende foto’s volgen: Hou deze RSS-feed of mijn persoonlijke verzamelfeed in de gaten!

Update (3/10)

Er zijn eindelijk foto’s geplaatst bij een aantal van de tochtbeschrijvingen. En er zullen nog meer volgen.

Zierikzee, Willemstad, Amsterdam

In Zierikzee twijfelen we. Willen we weer buitenom terug, of gaan we nog een stukje van de Staande Mast Route doen. Waar we twee jaar geleden het meest zuidelijke stukje pakten, lijkt nu de volgende etappe interessant. Op zee wordt namelijk 7 Beaufort voorspeld.

Jeroen gaat z'n eigen weg op de Marea AltaOp donderdag varen we laat in de middag naar Willemstad. Het is donker als we hier aankomen en nog steeds als we vertrekken: Om 5:30 uur gaat de wekker. Dit keer niet vanwege het tij, maar vanwegen de bruggen die we moeten halen. Rond 13:00 uur de spoorbrug in Gouda, rond 18:00 de bruggen bij Boskoop, 20:00 bij Schiphol en dan vóór 23:00 uur melden in A’dam.

Thundery Clouds over AmsterdamHet komt allemaal nét uit en na een lange, natte, bijzondere tocht lopen we om 03:00 uur de Sixhaven binnen. Daar blijven we lekker een dagje liggen, om uit te blazen en op te drogen. (’t Is tenslotte vakantie. Nog heel even.) De Amsterdamse Uitmarkt brengt ons die avond meer vertier, een gaaf optreden van Pete Philly en nog “een beetje regen“, maar dat mag de pret niet drukken.

Oostende, Zierikzee

Onze buurman in Oostende zagen we weken eerder al bij vertrek uit Boulogne. Hij zeilde solo naar de Kanaaleilanden terwijl wij de Engelse zuidkust afschuimden, vertelt hij bij een iets te gezellig boordborreltje. En als we de woensdag rustig, met ruime en flinke wind in enkel het grootzeil en een kleine spijker in het hoofd richting Zierikzee varen, komt deze bikkel ons snoeihard voorbij blazen.

Marea AltaMarea AltaMarea AltaTwee zeilen zijn ‘m hierbij niet genoeg: met grootzeil aan loefzijde uitgeboomd en z’n fok vliegend aan lei maakt hij zoveel snelheid dat z’n anker in de golven verdwijnt. Hebbie haast, Jeroen? 😉

Chris & MarcelVanaf de Roompotsluis krijgen we een bijzondere opstapper aan boord: Marcel van de Live, die we ontmoetten op Barbados en die nu gezellig een klein stukje met ons meevaart en ons daarna wat van de plaatselijke genoegens leert kennen.

Yarmouth, Lymington en Portsmouth

Into PortsmouthNa de wijze lessen bij Bill op de thee en een maaltijd bij de yachtclub van Weymouth, varen we de volgende ochtend in een paar uur snoeihard de Solent op. We sjokken wat door het mooie Yarmouth, genietend van het zomerse eilandgevoel en het klasseverschil met Weymouth (véél betere fish and chips). En na een goede nacht slaap zeilen we sloompjes, via Lymington voor lunch, vol tegen de Solent-stroom naar Portsmouth.

Spinaker Tower, PortsmouthPortsmouth is een enorme haven die van groot (historisch) belang is voor de Britten. Er is van alles te zien en dat doen we dus niet: Om 03:30 uur lokale tijd gaat de wekker weer. We moeten door, richting het oosten. Erg jammer, maar we hebben in elk geval de volgende keer op de Solent nog genoeg te ontdekken.

East Passage

Het is nog pikkedonker als we de haven uitvaren. Over de Solent varen al de nodige joekels van vrachtschepen. En als we na anderhalf uur de Solent afvaren ontdekken we nog twee zeilboten met het zelfde vaarplan. Da’s altijd fijn, want dan weet je in elk geval dat je samen een rekenfout hebt gemaakt.

Spinaker Tower, PortsmouthInmiddels zitten we voorbij de helft van de “East Passage”, een vaarplan op een aansluitende reeks getijdenstromen die het mogelijk maken om extra lang het tij méé te hebben: vanaf The Looe Channel, de oostuitgang van de Solent, tot vlak voor Dover kun je stroming in de rug houden – als je maar wel doorvaart. En dat is sinds vanmiddag een beetje een probleem: Er is bijna geen wind meer.

Weymouth en Portland

Exmouth is niet alleen een beetje jammer vanwege z’n lastige aankomst. De wind is er ’s avonds bovendien te koud om echt van het wijdse uitzicht te genieten. Het eten (steak uit Brixham) smaakt er gelukkig wel prima! Na een kort en niet heel relaxed nachtje aan de mooring rammen we, niet helemaal lekker op de tijstroom, door naar Weymouth. En daar blijven we een nachtje extra, vanwege de voorspelde ZW 7 Beaufort die ons niet zou helpen om vanuit het westen de Solent op te varen.

De verwaaidag wordt nuttig besteed met een bustocht over het schiereiland van Portland, tot aan het zuidelijke puntje “Portland Bill”. Een desolate en fotogenieke plek. Met deze wind en stroming zou de eerder genoemde race aldaar bovendien voldoende visueel spectakel op moeten leveren. En dat gebeurt zeker: Tot vier keer toe zien we een onfortuinlijke zeiler z’n boot nét niet krap genoeg de “binnendoor-route” nemen. Vier keer gaat het mis, maar loopt het gelukkig zonder zichtbare schade af.

Portland BillPortland BillPortland BillFreighter Just OutwardThrough the Race

Binnendoor

Bij Portland Bill heb je de keuze tussen enkele mijlen omvaren, of binnenlangs de op z’n minst rommelige, meestal gevaarlijke maalstromen af te steken. Through the RaceEn als je ook maar ietsje meer dan de aangeraden 50m uit de rotsachtige kustrand vaart, sleurt de vreselijk sterke getijstroom je genadeloos mee de wasmachine in. Binnen een kwartier wordt een weerloos zeilbootje alle kanten op geslingerd, door grote golven overspoeld en mijlenver uit de kust gezet. Op z’n minst loopt het ego van de schipper een flinke deuk op, maar het kan ook erger.