Het was niet al te best voorspeld. En het werd niet beter: vanaf zaterdag varen we onder donkergrijze luchten in een fris windje, door “hier en daar wat motregen”. Is dit nou ook Global Warming?

Het waait dus wel

Op het IJsselmeer staat zaterdag en zondag een dikke 5 Beaufort. We maken een mooi tochtje via Enkhuizen naar Stavoren, en weer terug. Het is ontzettend druk op het water. En, als altijd, gezellig in de havens.

Op de terugweg, vlak bij “huis”, vinden we nog een oude bekende: de Ballistic waar ik me op Curaçao al aan vergaapte. Welkom op de Gouwzee, Bauke en Sigrid!

Groene Draek

Op hun eigen site schrijven de eigenaren van de Ballistic o.a. over het tochtje dat ze met Hare Majesteit maakten. Blijkbaar heeft onze Bea niet eens genoeg aan die beruchte Groene Draek! 😉

Het leek even of er geen wind zou staan. Maar met een ruime wind koersen we in slagen langs de kust. Het is niet echt zonnig, maar het regen ook niet. En zo maken we nog een heerlijk laatste tochtje op zout water.

Eigenlijk wilden we de W.V. IJmond eens proberen, in Kanaal C langs het Noordzeekanaal. Maar vanwege de rustige tocht en de trek die we er wel van gekregen hebben, besluiten we toch maar weer in IJmuiden te gaan liggen. Da’s in elk geval lekker douchen en een boel gratis ijsblokjes.

Bert, kom je nog een (koude) boordborrel doen vanavond?

Op donderdag na de geplande lay day in Vlissingen waait het nog steeds erg lekker door, buiten. In de Westerschelde beuken, recht voor de havenmond, enorme golven vanuit zee. En ook omdat ik niet erg lang geslapen heb, pakken we de route binnendoor.

De Reeds, onze nautische bijbel, zegt van de SMR niet voor niets:

[It] can be a useful means of progressing […] through the Dutch inland waterways, when conditions at sea make this difficult or impossible.
[…]
It is an interesting and rewarding route.

Staande Mast Route

We varen met een heel convooi van andere bootjes het meest zuidelijke stukje van de SMR, het Kanaal door Walcheren. Langs Middelburg, waar we snel een paar bootschappen doen. (Hier kom ik later nog op terug!) En dan over het prachtige Veersemeer, de Oosterschelde op, onder de Zeelandbrug door, bijna meteen de haven van Zierikzee binnen.

Het grootste stuk is met de dikke vlagen Zuidwesten wind nog bezeild ook. It is a rewarding route indeed.

Hoewel… Al met al zijn we zo in een dag varen zo’n 11 zeemijl dichter bij Scheveningen gekomen, gerekend vanuit de Roompotsluis. In afstand schoot dit dus niet zoveel op. Maar ach, het was een mooi stukkie.

Weer naar buiten

Als we volgende dag de Oosterschelde oversteken krijgen we meteen een hele dikke bui over. Maar de rest van de dag blijft het droog en maakt de ZW 4-5 Beaufort en de dikke stroom dat we, precies volgens Chrisjes strakke tochtplan, ruim vóór zonsondergang in Scheveningen aankomen.

Het is gezellig vol en weer zalig eten bij ons (inmiddels) vaste stekkie: La Stella Marina, een fantastisch Italiaans restaurant met uitzicht op de haven in de zonsondergang.

Vanaf hier is het ‘afronden’. We pakken maar weer (zucht) het saaie Noordzeekanaal en IJmuiden is slechts nog een halve dag varen. Onze beruchte thuishaven Monnickendam is daarna ook nog een halve dag. Met een beetje pech zitten we dus zondagavond weer bij Marktzicht aan de bar. 😉

Voor het thuisfront snel even een nieuw bericht, nu we veilig in de haven liggen. En weer in Nederland zijn!

We zeilen maandag van Dunkerque naar Oostende. Een prima stuk zeilen op alleen het grootzeil: praktisch voor het lappie en dan klappert die genua toch maar kapot. En met de stroming en de golven mee varen we snel genoeg.

Goed toeven

Het is weer goed toeven in de mega-badplaats Oostende. Hadden we er vorig jaar al dikke pret; dit jaar is er vuurwerk (hé, waar hadden we dat eerder?) en allerlei live-muziek. En natuurlijk lekker eten, met uitzicht op de ondergaande zon, in Beau Site aan de boulevard.

We liggen in de club-haven, vlakbij het strand en veel gezelliger dan die Mercator-haven achterin. Robèrt, de schijnbaar Mokumse havenmeester, bralt er de vele bootjes dicht tegen elkaar aan.

Veel lelijks

Voor vandaag, maar vooral de komende dagen, is er veel lelijks voorspeld. We hebben voor morgen dus een lay day gepland. En als we vandaag naar Vlissingen zeilen, merken we wat voor lelijks eraan komt. Nog sterker, het is er al: Op wederom alleen het grootzeil hebben we pieken van ruim 10 knopen SoG.

Terwijl ik dit schrijf gieren wind en regen met vlagen van 40 tot 50 knopen door de oude binnenhaven. En waait de buurman, een dikke HR 34, bijna óver de vingersteiger tegen ons aan. Morgen dus terecht: lekker uitslapen en -rusten!

Dover is geweldig! Dat we er de hele middag in de bijna Mediterrane zon zitten helpt natuurlijk. Maar dat de indrukwekkend drukke wereldhavenplaats ook nog een prachtige oude boulevard heeft is zeker een plus. En dat die boulevard het toneel is voor een lokale braderie (ofzo), met suffe kraampjes, draaimolentjes, Koninginnedag-hamburgerluchtjes, openlucht-Disco en vuurwerk in de avond, is mooi meegenomen.

De RCPYC

Aan de boulevard zit ook de Royal Cinque Ports Yacht Club, waar je mooi op het gepeupel van de braderie kunt neerkijken. En bovendien zit het grijze spul hier op de eerste rang voor het vuurwerk. Als gasten van de jachthaven zijn we er welkom, maar na één drankje toch wel uitgekeken. Cheerio, lads!

’s Avonds eten eerst nog we bij The Light of India. Het is tenslotte onze laatste avond op Engelse grond. En die Engelsen hebben iets met de Indiase traditie, toch? Het mag gezegd worden: veel tradioneler vind je ze waarschijnlijk niet. Lekker hoor. (En de volgende dag wederom vuurwerk!)

Nog een lezer!

In de ochtend worden we aangesproken door (weer) een enthousiaste lezer. Hij wil graag wat van gedachten wisselen over de trackfiles en aanverwante onderwerpen. Marco, we zien elkaar vast nog wel de komende dagen, op de terugreis naar ons kikkerlandje. En anders wel op het Markermeer!

Blazen naar de overkant

Omdat hoogtij iedere dag bijna een uurtje later is, kunnen we vandaag ‘uitslapen’. Pas om 08:30 (lokale tijd) hoeven de trossen los. We moeten dit tij wel halen, want in de straat van Calais is de stroming zodanig dat er bijna niet tegenin te varen is. Dus om 08:40 uur is het: “Dover Port Control, this is s/y Lovefool. Permission to leave the port, please?” Het mag.

Vanuit Dover steken we de Traffic Seperation Scheme netjes recht over, waarbij de noordelijke stroom ons al een beetje richting het ons einddoel zet. Dit schijnt het druktst bevaren stukje water van Europa te zijn en dat zou zomaar kunnen. Na een paar uurtjes zijn we aan de overkant en steken de wind én de stroom echt op – beide vol in de rug. Met volle vaart blazen we naar Dunkerque. Beter hadden we het niet kunnen plannen. (Hulde, Chrisje!)

Dunkerque (of Duinkercke) is een mega-industriële havenplaats. Vanaf zee lijkt deze alleen maar uit schoorstenen en hijskranen te bestaan. Maar als je maar ver genoeg de oostelijke haven binnen vaart (tot aan de YCMN), kom je best op in een aardig plaatsje terecht. Mét gratis WiFi en een gezellig, informeel clubhuis. Santé!

In Brighton blijven we een extra dagje. Helaas niet alleen omdat Brighton ons zo goed bevalt – De douches zijn nog luxer dan in Eastbourne; De haven is groot, mondain én gezellig; De pier is prachtig en de binnenstad leuk, met erg lekker eten. – maar ook omdat het lekkere eten mij helaas niet zo goed schijnt te vallen. (Hoezo kan ik ineens geen oesters meer hebben? Was dat wat me in Boulogne ook al ‘onder zeil’ hielp?) En door deze dag valt The Isle of Wight af.

Cowes

De grootste haven op The Isle of Wight is die van Cowes. Volgens mij moet Cowes één grote havenplaats zijn. En niet alleen dat: het is het zeilers-Mekka van Engeland. En laten we er nou net, tijdens de wereldberoemde Cowes-week, slechts een dag varen vanaf liggen. Maar ja, we moeten ooit weer naar huis. En liefst niet té gehaast. We hebben tenslotte vakantie.

Vanuit Brighton nemen we dus de veilige keuze: richting huis, weer via Eastbourne. En in Eastbourne nemen we lekker de tijd om deze prachtige oud-Engelse badplaats ook even goed te verkennen. En te shoppen… want ook hier hebben ze, net als in Brighton, een 24/7 (super) supermarkt vlakbij de haven.

Dover

Vanuit Eastbourne vertrekken we in alle vroegte, in dikke mist, richting Dover. Door de mist lopen we een beetje vertraging op. (Het was zulk slechtt zicht dat we een uurtje voor de Sovereign Harbor hebben gewacht.) Later bleek dat er werkelijk geen wind zou zijn, dus het rustige tochtje naar Dover hebben we alleen gemotord en Bob laten sturen.

Op dit moment liggen we hier in de Tidal Marina. Dat van de drie jachthavens de enige waar je niet achter een sluis ligt en dus ieder moment van de dag, met elk tij kunt vertrekken. Want waar we morgen heenvaren is wederom een verrassing. Wie het weet mag het zeggen!