Voor het thuisfront snel even een nieuw bericht, nu we veilig in de haven liggen. En weer in Nederland zijn!

We zeilen maandag van Dunkerque naar Oostende. Een prima stuk zeilen op alleen het grootzeil: praktisch voor het lappie en dan klappert die genua toch maar kapot. En met de stroming en de golven mee varen we snel genoeg.

Goed toeven

Het is weer goed toeven in de mega-badplaats Oostende. Hadden we er vorig jaar al dikke pret; dit jaar is er vuurwerk (hé, waar hadden we dat eerder?) en allerlei live-muziek. En natuurlijk lekker eten, met uitzicht op de ondergaande zon, in Beau Site aan de boulevard.

We liggen in de club-haven, vlakbij het strand en veel gezelliger dan die Mercator-haven achterin. Robèrt, de schijnbaar Mokumse havenmeester, bralt er de vele bootjes dicht tegen elkaar aan.

Veel lelijks

Voor vandaag, maar vooral de komende dagen, is er veel lelijks voorspeld. We hebben voor morgen dus een lay day gepland. En als we vandaag naar Vlissingen zeilen, merken we wat voor lelijks eraan komt. Nog sterker, het is er al: Op wederom alleen het grootzeil hebben we pieken van ruim 10 knopen SoG.

Terwijl ik dit schrijf gieren wind en regen met vlagen van 40 tot 50 knopen door de oude binnenhaven. En waait de buurman, een dikke HR 34, bijna óver de vingersteiger tegen ons aan. Morgen dus terecht: lekker uitslapen en -rusten!

Dover is geweldig! Dat we er de hele middag in de bijna Mediterrane zon zitten helpt natuurlijk. Maar dat de indrukwekkend drukke wereldhavenplaats ook nog een prachtige oude boulevard heeft is zeker een plus. En dat die boulevard het toneel is voor een lokale braderie (ofzo), met suffe kraampjes, draaimolentjes, Koninginnedag-hamburgerluchtjes, openlucht-Disco en vuurwerk in de avond, is mooi meegenomen.

De RCPYC

Aan de boulevard zit ook de Royal Cinque Ports Yacht Club, waar je mooi op het gepeupel van de braderie kunt neerkijken. En bovendien zit het grijze spul hier op de eerste rang voor het vuurwerk. Als gasten van de jachthaven zijn we er welkom, maar na één drankje toch wel uitgekeken. Cheerio, lads!

’s Avonds eten eerst nog we bij The Light of India. Het is tenslotte onze laatste avond op Engelse grond. En die Engelsen hebben iets met de Indiase traditie, toch? Het mag gezegd worden: veel tradioneler vind je ze waarschijnlijk niet. Lekker hoor. (En de volgende dag wederom vuurwerk!)

Nog een lezer!

In de ochtend worden we aangesproken door (weer) een enthousiaste lezer. Hij wil graag wat van gedachten wisselen over de trackfiles en aanverwante onderwerpen. Marco, we zien elkaar vast nog wel de komende dagen, op de terugreis naar ons kikkerlandje. En anders wel op het Markermeer!

Blazen naar de overkant

Omdat hoogtij iedere dag bijna een uurtje later is, kunnen we vandaag ‘uitslapen’. Pas om 08:30 (lokale tijd) hoeven de trossen los. We moeten dit tij wel halen, want in de straat van Calais is de stroming zodanig dat er bijna niet tegenin te varen is. Dus om 08:40 uur is het: “Dover Port Control, this is s/y Lovefool. Permission to leave the port, please?” Het mag.

Vanuit Dover steken we de Traffic Seperation Scheme netjes recht over, waarbij de noordelijke stroom ons al een beetje richting het ons einddoel zet. Dit schijnt het druktst bevaren stukje water van Europa te zijn en dat zou zomaar kunnen. Na een paar uurtjes zijn we aan de overkant en steken de wind én de stroom echt op – beide vol in de rug. Met volle vaart blazen we naar Dunkerque. Beter hadden we het niet kunnen plannen. (Hulde, Chrisje!)

Dunkerque (of Duinkercke) is een mega-industriële havenplaats. Vanaf zee lijkt deze alleen maar uit schoorstenen en hijskranen te bestaan. Maar als je maar ver genoeg de oostelijke haven binnen vaart (tot aan de YCMN), kom je best op in een aardig plaatsje terecht. Mét gratis WiFi en een gezellig, informeel clubhuis. Santé!

In Brighton blijven we een extra dagje. Helaas niet alleen omdat Brighton ons zo goed bevalt – De douches zijn nog luxer dan in Eastbourne; De haven is groot, mondain én gezellig; De pier is prachtig en de binnenstad leuk, met erg lekker eten. – maar ook omdat het lekkere eten mij helaas niet zo goed schijnt te vallen. (Hoezo kan ik ineens geen oesters meer hebben? Was dat wat me in Boulogne ook al ‘onder zeil’ hielp?) En door deze dag valt The Isle of Wight af.

Cowes

De grootste haven op The Isle of Wight is die van Cowes. Volgens mij moet Cowes één grote havenplaats zijn. En niet alleen dat: het is het zeilers-Mekka van Engeland. En laten we er nou net, tijdens de wereldberoemde Cowes-week, slechts een dag varen vanaf liggen. Maar ja, we moeten ooit weer naar huis. En liefst niet té gehaast. We hebben tenslotte vakantie.

Vanuit Brighton nemen we dus de veilige keuze: richting huis, weer via Eastbourne. En in Eastbourne nemen we lekker de tijd om deze prachtige oud-Engelse badplaats ook even goed te verkennen. En te shoppen… want ook hier hebben ze, net als in Brighton, een 24/7 (super) supermarkt vlakbij de haven.

Dover

Vanuit Eastbourne vertrekken we in alle vroegte, in dikke mist, richting Dover. Door de mist lopen we een beetje vertraging op. (Het was zulk slechtt zicht dat we een uurtje voor de Sovereign Harbor hebben gewacht.) Later bleek dat er werkelijk geen wind zou zijn, dus het rustige tochtje naar Dover hebben we alleen gemotord en Bob laten sturen.

Op dit moment liggen we hier in de Tidal Marina. Dat van de drie jachthavens de enige waar je niet achter een sluis ligt en dus ieder moment van de dag, met elk tij kunt vertrekken. Want waar we morgen heenvaren is wederom een verrassing. Wie het weet mag het zeggen!

De overnachting in Eastbourne was heerlijk. Na een fantastische – I say again: fantastische, over. – warme douche en een maalijd aan boord slapen we beiden als roosjes. Zo lekker, dat we bijna vergeten dat we vandaag weer een tij te halen hebben. Ach, ’t is maar een paar uurtjes en de stroom is dit kleine stukje heel lang mee.

Daytripping

Het is een zalig (dag)tripje vanuit Eastbourne, voorbij de kaap Beachy Head, recht op Brighton. Het hele stuk is bezeild; de wind is met 3-5 Noord prima voor een ruim en daarna aandewinds koersje; de zee is rustig en het zonnetje wisselt de wolkjes mooi af. Perfect.

Om 11:42 uur en 51 seconden UTC passeren we de nul-meridiaan. Weer een prachtig wapenfeit voor ons beiden: dat was mij ook nog niet overkomen. (Want op de oceaan begonnen we ergens op 15º Westerlengte.) Nou alleen die Evenaar nog een keertje over zeilen.

Fish ’n Chips

Bij aankomst in Brighton Marina wijst e.e.a. zichzelf. En de vriendelijke Harbour Staff wijst ons de rest: een comfortabele box en de code voor het dikke hekwerk. Hier liggen we wederom een nachtje veilig en beschut. Nu eerst (eindelijk!) – Fish ’n Chips.

Na Ramsgate (ja, daar waren we dus) varen we een behoorlijk saai, schijnbaar windloos tochtje het kanaal weer over naar het franse Boulogne. Het is vooral héét: zowel onderweg als in de haven branden we bijna van het dek af.

Boulogne

Boulogne is niet meer zoals vroeger: zij-aan-zij wachten tot de sluis van de stadsrivier ’s nachts ineens alle jachtjes de haven uitspuit. Het is er tegenwoordig prima voor elkaar: Het hele havengebied is serieus opgeknapt en we liggen er lekker in een comfortabele box. Dat mocht ook wel, want we hebben de vermoeidheid van eerdere tochten nog steeds in het lijf zitten. Dus we blijven maar een extra nachtje liggen.

Vanaf nu gaan we het wat rustiger aan doen. Niet meer van die lange stukken. Dachten we…

West 🙁

De overkant lonkt echter nog steeds. Van de vriendelijke zeiler Derek die we in Ramsgate (natuurlijk in de RTYC) tegenkwamen kregen we het advies:

West 🙁
East 🙂

Maar ondanks dat advies besluiten we vanmorgen vroeg naar het westen te koersen. Bij zonsopgang vertrekken we. Pal west, naar Eastbourne of misschien zelfs Brighton.

Het is dus toch een lange tocht: van de geplande 55 zeemijl zijn d’r niet zoveel bezeild. Uiteindelijk komen we vlak voor zonsondergang aan in Eastbourne. We hebben weer 70.99 zeemijl op de teller erbij, en een dikke 16 uur varen. Gelukkig zijn de stukjes vanaf hier échte dagtochtjes. Toch?

We hebben een lezer!

Bij aankomst in de Royal Souvereign, de jachthaven van Eastbourne, worden we trouwens enthousiast begroet door een (trouwe?) lezer. Roland, zegt de naam Marcel je iets? Hij doet je de groeten!

In Blankenberge maken we, de ochtend middag na onze nachtelijke aankomst een plan voor de volgende trip. Gaan we voor de oversteek, nog zo’n lange tocht? Of zakken we een beetje verder af?

De agenda van een van onze bemanningsleden voert de druk wel wat op: zaterdagochtend moet hij in België zijn. En hij is natuurlijk niet voor niets mee: er mag gezeild worden!

Het plan

Tijdens de vorige tocht was het plan al in m’n hoofd opgeborreld: een lekkere dag rust in Blankenberge: rustig het bootje opruimen, wat bootschappen doen, een pintje pakken en vooral even lekker eten. En dan op tijd ‘op kooi’ en de vrijdag vóór het ochtendgloren vertrekken. En dat plan (b)lijkt ook nog eens te passen in getijden en bezeilde mijlen… We gaan voor de oversteek.

Laveren en afsnijden

Helaas hebben we het plan niet helemaal kunnen halen. We hebben, dankzij wat ongunstige wind en hier en daar wat moeten laveren en elders wat afgesneden, zoals op de kaart goed te zien is. De bedoeling was om 20:30 uur aan de bar van de Royal Temple Yacht Club te staan. En uiteindelijk is dat bijna gelukt. (Helemaal als je in BST rekent!)

De tocht verliep erg voorspoedig. Vanaf de prachtige “sunrise” op zee tot de aanloop van Ramsgate vlak voor zonsondergang, er ging niks echt mis. Behalve misschien dat de lichte genua het begaf in de aanzwellende wind en dat ook de nieuwe marifoon ons niet kon helpen bij het aanlopen van de haven. Ach, da’s materieel.

(Geen) feestdag

Onze bemanning begint vanmorgen in alle vroegte aan een lange, lastige thuisreis. Volgens mij hebben ze nu wel wat goed te maken met het ’thuisfront’. Zo de wind waait, zeggen zeilers. En dat mogen jullie nu wel zeggen, Roel & Roel… bedankt voor het bemannen! Het was gezellig en fijn dat jullie erbij waren.

Chrisje en ik genieten deze zaterdag van een welverdiende lay day. Het is echt schitterend, bijna Grieks weer en we drentelen lekker door het drukke stadje, drinken een biertje bij de RTYC en shipsloggen wat op een terrasje aan de kade. We vieren bovendien een heuglijk feit: Exact 10 jaar geleden ‘vonden’ we elkaar – ook op het zoute water, maar dan de Griekse zee. Chrónia polá, liefje!

Op een prachtige, maar niet zo winderige tocht vanuit Scheveningen varen we in een grote bocht naar Blankenberge. Vanwege de gebrekkige en ruime wind wisten we van tevoren niet zeker waar we uit zouden komen. Maar met de uitgeboomde lichte genua, zonder grootzeil, komen we een heel eind. Het had ook ergens in Zeeland of Zeebrugge kunnen worden.

Wie is de Bob?

Dit is het eerste tochtje dat Bob (ons vaste nieuwe bemanningslid) z’n kunsten mag vertonen. En we zijn bijzonder onder de indruk! Z’n stuurkunsten doen die van de schipper verbleken, zolang het zeil maar goed getrimd staat en de golven niet te groot zijn.

Spannend

De hamburgers van Roel houden de rest van de bemanning op de been. Naast een mysterieuze blauwe catamaran is het oversteken van de drukke waterwegen voor Zeebrugge één van de weinige spannende momenten deze tocht. (Ook op de kaart niet). En als om ongeveer 3 uur ’s nachts, na 17 uur varen de wallijntjes vastgelegd worden, vallen de oogjes snel dicht.

En nu?

Waar zijn we nu? Op het moment zijn we al een klein stukje verder. Maar waar? Wie het weet mag het zeggen! Misschien hang ik er wel een mooi prijsje aan. (Morgenochtend wordt de uitslag automatisch geplaatst; Bemanningsleden zijn uitgesloten van deelname; Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.)

Na een eerste lekker tochtje van Monnickendam naar Amsterdam wordt ’t even saai: de wind is pal op de kop, het Noordzeekanaal is echt niet bezeild. (Zie de track op Google Maps.) En nadat we in IJmuiden aangekomen zijn wordt het nog veel saaier (op het bezoekje van een oude vriend vage bekende na).

Verwaaid in IJmuiden

De eerste dag die we eigenlijk op zee wilden doorbrengen is helaas ietsje te pittig. Met windvlagen van een dikke 30, soms over de 40, knopen vanuit ’t Noordwesten is het niet slim om de zee op te steken. (Met dit soort wind is het leuk gokken voor Schevingen.) De maandag blijven we dus “lekker” in de haven liggen. (Over de jachthaven van IJmuiden schrijf ik later nog wel eens wat.)

Mooi zeilen

Vandaag is het wel wat. De toch van IJmuiden naar Scheveningen stelt in afstand niet zoveel voor. Maar bij de pieren van IJmuiden merken we al dat een wat korter tochtje best lekker is: de zee is aardig ‘knobbelig’ na al die dagen wind. En het is wel inééns zomer geworden! Dan is het wel fijn als je na een mooi stukje zeilen nog wat in de haven kunt rondstrompelen, shoppen, visje eten en boordborreltje doen. (Proost!) Ook het tochtje van vandaag is, zoals hopenlijk alle volgende stukken, op Google Maps te bekijken.

Vervolg?

De volgende stap is nog niet duidelijk. ’t Kan België worden, of Zeeland, of (heel misschien) wel Engeland. Voor de opstappers Roel & Roel is dat vervelend: ze hebben nog geen idee tot waar we de komende dagen gaan komen. Maar ja, zo is het zeilen: zo de wind waait!