“Going on deck without wet-weather gear, is about as sensible as walking through a carwash in a business suit.”
Phil Jameson, bowman on Ericsson 4 in the Volvo Ocean Race 2008 – 2009
“Going on deck without wet-weather gear, is about as sensible as walking through a carwash in a business suit.”
Phil Jameson, bowman on Ericsson 4 in the Volvo Ocean Race 2008 – 2009
Sorry, trouwe lezers. Ik besef me dat het wel netjes is om na dit soort berichten weer even snel teken van leven te geven. 🙂 Het goeie nieuws is: We leven nog. Het slechte nieuws: De vakantie is voorbij.
De “storm” die overtrok toen we vanuit Scheveningen wilden vertrekken hebben we uiteindelijk getrotseerd. Het sneue is dat we daardoor natuurlijk een stuk de tijstroom tegen krijgen, een paar mijl vóór IJmuiden en nét als de regenbuien zich over ons uitstorten en de wind aantrekt tot windkracht 7.
Maar we varen uiteindelijk, na een extra, nat uurtje stuiteren veilig IJmuiden binnen en zeilen daarna meteen door naar A’dam. En na een veel te gezellige avond in de stad en een brakke maar bijzonder vermakelijke ochtend in Sixhaven, zeilen we vandaag naar huis.
Het bootje ligt weer in de box en wij zitten thuis, op de wal, in Utrecht. Die vier weken lijken voorbij gevlogen. ’t Is niet leuk dat ze echt voorbij zijn en raar om weer in een huis te wonen. Maar ik heb wel één voordeel kunnen ontdekken: prima WiFi!
Ik ga eens even de foto’s bekijken. De selectie staat op de inmiddels bekende plek; bekijk ze maar eens als slideshow.
(Update, 21/8) Of we doen het gewoon met de nieuwe embedded slideshow:
Helaas, ons plan om vandaag naar Texel te varen (vanuit Scheveningen zo’n 65 mijl) valt in het water. Dit jaar doen we tijdens de vakantie dus opnieuw geen eiland aan. (Of je moet Engeland meerekenen.)
Er trekt een trog over Nederland en het KNMI weet zich er duidelijk geen raad mee. Het weerbericht van 05:00 gaf al waarschuwingen voor onweer en zware windstoten. Dat was het moment dat we besloten in bed te blijven liggen en daarmee het tij te missen. In de loop van de dag kwamen daar wisselende berichten over onweer en wind bij, waaronder een voorspelling van windkracht 7-8, morgen op de Wadden. Daar zouden we dus niks te zoeken hebben.
Inmiddels hebben we (terwijl we ons benedendeks vervelen) wat onweer gehad, met een boel regen. En al meerdere weerberichten die elkaar tegenspreken. Maar nog niet veel wind. En de laatste voorspelling voor morgen belooft ook niet veel goeds. Ach, we zien het wel. Inmiddels schijnt de zon en het is gelukkig warm genoeg voor de korte broek.
Na twee mooie daagjes Brighton en een extra nachtje miezerig Dover is het vandaag de hoogste tijd om flink wat mijlen te maken. Dus steken we met de stevige zuidwestelijke wind maar meteen helemaal over naar Oostende: Een dikke 61 mijlen, in krap 8 uur!
De stroom is ons gunstig gezind. We hoeven pas om 13:00 te vertrekken om de volle tocht stroom mee te hebben. Daardoor heb ik nog ruim tijd om de nieuwe marifoon in te bouwen en redden we nog precies de laatste keukenronde in de RNSYC Oostende. De tocht blijft droog, de dikke golven duwen ons tot voorbij de 10 knopen. (Da’s volgens het GPS-gemiddelde uit de track, maar Chris beweert over de 11 kopen op het log gevaren te hebben.)
Dankzij de RNSYC zit Mike er niet ver vanaf, smaakt het eten weer prima en hebben we bovendien uitzicht op het vuurwerk op het strand. En nu zit ik in m’n korte broek in de kuip met een BeCo & gratis WiFi en stromen de foto’s naar Flickr. Terwijl de ferries langsdreunen schommelen de boten nét niet tegen elkaar aan. De geluiden van het nachtleven van Oostende bruisen met de branding om ons heen. Zo hoort het te zijn. Cheers!
Geen paniek, we leven nog. Alles is wel aan de Franse Noordkust. (Behalve de internet-mogelijkheden: Het is hier óf Netabord c.q. Net-Abort, óf niks. Vandaar het geringe aantal berichten.)
Onze trip in kort bestek: Vanuit Oostende varen we met een stevig hoog koersje naar Duinkerke. En vanuit daar de volgende dag, met een enorme stampkoers tot Calais, naar Boulogne. Van Boulogne naar Dieppe. En daar gaat de zon eindelijk echt schijnen!
Van Dieppe zeilen we een zomers koersje naar Fecamp. Na een dagje rust in Fecamp zakken we af naar Le Havre. En vanuit daar is het maar een klein stukje naar Honfleur. Gisteren zeilen we van Honfleur weer terug naar Fecamp. En morgen? Brighton, Eastbourne of… opnieuw Dieppe. We zien het wel: Hoe de wind waait.
Honfleur is voor deze trip de verste bestemming geworden. We kregen ’t ooit als tip van Ice. Het is er inderdaad alsof je er een plekje aan de Middelandse Zee binnenvaart. Of de Middeleeuwen. Of, nog erger… Disneyland! (Wat een toeristische toestanden daar. Maar wel charmant en gezellig. 🙂
Gisteren, op de terugweg door de Seine-monding, zagen we een Nederlands zeiljacht op z’n kant op de kanaalwand liggen. Wat een gruwelijk gezicht! Gelukkig was de reddingsbrigade met groot materieel uitgerukt: Met een helicopter werden de opvarenden van boord gered terwijl wij, machteloos op de uitgaande stroom in het nauwe kanaal, met 10 knopen voorbij bliezen. We voelen mee met deze zeilers en hopen dat ze er zonder teveel persoonlijke schade uitgekomen zijn.
Het is ‘m nog niet, qua weer. Gisteren voeren we tegen de Zuidwester van Blankenberge naar Oostende. En dat was bepaald geen fijn tochtje. Stuiteren op de golven en niet erg hard vooruitkomen, niet bepaald m’n favoriete manier van zeilen.
Vandaag blijven we, om uit te rusten en lekker rond te kijken en leuke dingen te zien, een dag in Oostende. En morgen misschien ook wel: de Zuidwester schijnt aan te trekken tot 6-7 Beaufort, met nog meer nattigheid. Dat wachten we maar effe af.
Oh ja Bert, over die iPhone: Die is ook hier bij Mobistar, waar ze naar eigen zeggen de duurste ter wereld hebben, gewoon uitverkocht. Die moet ook effe wachte, dus.
Of we doen het op deze manier.
*Plons*
Mmm, zo’n k800i houdt zeker niet van zout water?
Een klein berichtje live vanaf de Noordzee, vlak voor de kust van Walcheren, op het laatste restje Nederlands GPRS en met België in het vizier. Vanmorgen vertrokken we in alle vroegte – en in de regen – vanuit Scheveningen. De wind lijkt eindelijk gunstiger: westelijk, 3-4 Beaufort. Met 6-7 knopen op de teller en (toen we nog stroom mee hadden) 8-9 over de grond blázen we naar het zuiden.
Bij de Maasmonding krijgen we, in volle vaart tussen de vrachtschepen door, twee gezellige kerels van de Douane aan boord (waarvan later fotografisch bewijs) die gelukkig alleen de papieren wilden zien. En over een uur of 3 proberen we door het dichtslibbende havengat van Blankenberge naar binnen te ploegen.
Het zonnetje schijnt inmiddels en de wind houdt zich goed. Stukken beter, zo.
De weersomstandigheden zijn nog niet optimaal te noemen. We hebben bij het KNMI al gedreigd met het boeken van last-minute tickets naar warmere oorden. Maar ondertussen liggen we gelukkig al lekker in de badplaats Scheveningen, wachtend op betere wind en meer zon.
Voor de liefhebber (Hey you, with the Nikon!) heb ik maar een rijtje foto’s van vogels aan de vakantie-fotostroom toegevoegd. Enjoy!
Tot nu toe is onze vakantie nog niet zo’n heel groot succes. Het weer zit in elk geval bepaald niet mee. Het dek lekte (niet heel ernstig, maar wel op onze bagage die nog weken mee moet). En ik twijfel serieus of ik maar niet weer moet gaan roken.
Gelukkig leveren die donkere wolkenluchten wél mooie plaatjes op. Maar of je daar vrolijk van wordt?