Heerlijk rustig einde vaarseizoen

Als we vrijdagmorgen, teleurgesteld na een gecancelde én een vertraagde vlucht maar besluiten om niet naar Rome te gaan, weten we nog niet hoe lekker we het zondag op het water gaan krijgen. Inmiddels weten we dat wel. (Heerlijk!)

Het is droog, maar de zon duikt helaas de meeste momenten achter een dikke wolkenlaag. De wind trekt aan van windkracht vier naar ruim vijf met verraderlijke vlagen van zeker 30 knopen. Voor vertrek is de genoa al verruild voor de HA-fok. En later moet ook dat eerste rif in het grootzeil om het een beetje droog te houden. Het gangboord dan, want in de kuip spatte het flink. (Buiskappen zijn voor, eh… mooiweerzeilers?) Dit is heerlijk pittig zeilen!

Rustig einde

De haven is praktisch uitgestorven. Minimaal de helft van de boten is het water al uit. En op de plas is het relatief rustig. Je ziet slechts een paar medezeilers, die elkaar groeten vanuit het gedeelde genoegen: “Hoezo einde vaarseizoen?!”

Het lijkt wel winter

Als we in de middag uit Monnickendam vertrekken is het zonnig. En het waait lekker, uit het oosten dus behoorlijk fris. En dat blijft zo, tot Enkhuizen: fris en lekker. Nu de zon weg is, wordt het echt koud dus kruipen we in ons knusse kajuitje.
Dit is een goed moment om aan die 3 seizoenen Dexter te beginnen.

Monnickendam, Utrecht

s/y Lovefool.nlZondag is het laatste stukje naar Monnickendam een peuleschil. Het waait nog lekker ook. En zo kijken we terug op een bijzonder geslaagde vakantie, met goed zeilweer en een prachtige tocht naar nieuwe, bijzondere plekken. En een boel gezelligheid, vooral in het staartje. Mede hierdoor zijn de laatste reisverslagen en de vele mooie zeilfoto’s nog op de plank blijven liggen, inmiddels al ruim een week.

Voor het “ontwikkelen” van de dSLR-foto’s verwacht ik nog heel wat uurtjes nodig te hebben. Dit bericht is, net als enkele voorgaande, geantidateerd om de chronologie van de verslagen vast te houden. De bijbehorende foto’s volgen: Hou deze RSS-feed of mijn persoonlijke verzamelfeed in de gaten!

Update (3/10)

Er zijn eindelijk foto’s geplaatst bij een aantal van de tochtbeschrijvingen. En er zullen nog meer volgen.

Winterzeilers

Zeilen kan heel lekker zijn in de winter. Vorig jaar maakten we ook nog een tochtje in december. En dit jaar konden we eind november nog van de winterzon genieten. Maar de afgelopen dagen was het toch wel érg koud!

Op tweede Kerstdag vertrekken we vol goede moed naar Monnickendam. De vorst is voorbij, het zonnetje schijnt zelfs. Beter weer kunnen we ons niet wensen om ons bootje eindelijk naar Lelystad te varen. Maar dat plan blijkt wat meer voeten in het ijs te hebben: We liggen vastgevroren in de box.

Beuken met stootwillen

Het laagje ijs is niet al te dik. Beukend met een paar stootwillen ijsbreken we ons heel voorzichtig een weg naar buiten. En eenmaal op de Gouwzee blijkt dat het ijs zich gelukkig beperkt tot de haven.

Het zuidelijke windje is in de rug, tussen Marken en Volendam, wel te harden. Maar het halfwindse rak naar de overkant wordt even doorbijten. Normaal is het een stukje van niks. (Vanaf Volendam naar Lelystad is 11 mijl, da’s ongeveer 2 uur varen.) Van tevoren twijfelden we zelfs of we niet nog een kleine omweg zouden maken, bijvoorbeeld via Hoorn. Maar als we, vlak voor zonsondergang, in de haven aankomen zijn we blij dat het over is.

Geen winterzeilers

Als we de volgende dag de boot door de sluis varen weten we het zeker: wij zijn geen winterzeilers. Het is bewolkt en de wind snijdt door alles heen. We voelen ons gebroken: alle spieren doen pijn.

Met alle respect voor degenen die (in open bootjes) nu nog op het Slotermeer bikkelen: Dit kan niet gezond zijn. En dan weet ik niet eens of de slopende spierpijn komt van het stilzitten (en langzaam bevriezen), of van het gebeuk met die stootwillen om het ijs (en je eigen rug) te breken.

Geef mij maar het hersftweer in Griekenland, of de winter in de Carieb. (Of, nog liever, de tocht er naartoe!)