Vanwege het absolute rotweer (en een gezellig avondje, gisteren) besluiten we bijna om dan maar de hele dag in bed te blijven liggen. Maar gelukkig klaart het in de loop van de dag wat op. En we besluiten, ook gelukkig, om toch naar ’t bootje te gaan.

Groen, wit, bruin

Gewapend met de handleiding van het log en de extra toelichting van Pieter, ga ik aan de slag met het log. Ik knip de vreemde plug eraf en sluit de draadjes direct aan op de kabel die van de meter komt. Groen, wit, bruin: de kleuren kloppen. Maar er gebeurt niks op de meter als ik de sensor een slinger geef.

Zou de sensor toch jaren geleden al de geest gegeven hebben? Of betekent de condens aan de binnenkant van het glas dat de meter al lang z’n laatste adem heeft uitgeblazen?

Terwijl ik de kabels nog eens naloop en het schema in de handleiding nog eens bestudeer, valt me iets geks op. Op de tekening staat zit de ‘plus’ van de voeding toch echt helemaal aan bakboord. Maar daar zit een blauwe draad op aangesloten. Vreemd… ’t Zal toch niet? Wie zou dat nou zo stom gedaan hebben?

Zes knopen, op de bok

In een wanhoopspoging verwissel ik de blauwe en de rode draden op de meter. (’t Blijft vreemd. We hebben al die draadjes al een keer goed gechecked. Maar toen hebben we niks veranderd, dat wee’k zeker, denk ik.) Met de sensor in de hand ga ik nog één keer in de kuip zitten. Ik geef ’t wieltje een slinger… en… de wijzer beweegt!

Uit pure, kinderlijke blijdschap ga ik door met draaien. Het zonnetje begint te schijnen. En ik draai als maar harder, net zo lang totdat ik maarliefst zes knopen haal. Niet slecht, op de bok. Toch?

M’n eigen, lieve Marktplaats-koningin vond afgelopen week exact hetzelfde Log-systeem als wij aan boord hebben. Je weet wel, dat ene waarvan ik geen idee hebt hoe en óf ik ’t ooit aan de praat krijg. Maar dan een complete set, inclusief handleiding! (Inmiddels is -ie verkocht en de link zal wel “afsterven”.)

Watersporters

Ik klim onmiddelijk in de digitale pen om de verkoper, Pieter uit Arnhem, te vragen (of bijna: te smeken) of ik een kopie van deze handleiding van ‘m kan krijgen of overnemen. Dat wil Pieter wel. En jawel, hij stuurt me vandaag een mooie set scans, waarvan hier een voorbeeld. Want watersporters helpen elkaar, niet waar?

Pieter, enorm bedankt!

(Ook déze Pieter wil ik wel te vriend houden want, zoals hij zelf zegt: “scheeps electronica is lange tijd m’n beroep geweest!” En nou heb ik nogal wat dubieuze electronica aan boord… 😉

Update – nagekomen mailbericht

Pieter stuurt er zelfs nog een eigen “handleiding” achteraan:

Extra informatie welke niet in de manual staat maar wel belangrijk voor je is:

Er komt van e gever een drie aderige kabel met kleuren wit / groen / bruin. Deze zijn moeten alsvolgt op het afleesinstr aangesoten worden:
Houd het aflees instrument met de achterzijde naar je toe en de aansluitingen aan e onderzijde, de connector G zit nu links. Deze connector heeft drie aansluitingen, kabel alsvolgt aansluiten:

links = wit
midden/boven = groen
rechts = bruin

De rest wijst zichzelf

Volgens mij kan het nu niet meer mis gaan!

In het kader van het nieuwe vaarseizoen begin ik dit weekend met een klein klusje. Maar geen onbelangrijk klusje, en eentje die ik toch het liefst vóór de tewaterlating: het inpluggen van de log-sensor.

Vorig jaar waren we ‘m vergeten. En je mist zo’n ding toch, want de snelheidsmeting op de GPS, hoe mooi die soms ook is, zegt ook niet altijd alles. De dummy-plug die nu in de rompdoorlaat zit, gaat er nu gelukkig moeiteloos uit. En de sensor er even moeiteloos in. Nu rest nog de vraag: Doet dat ding het?

Dubieuze bekabeling

De vraag waar ik eigenlijk tegenaan loop is: Waar sluit ik de sensor in hemelsnaam op aan? Ergens in de boot vond ik al eerder e.o.a. tussen-aansluitkastje, met daaraan een héél dubieus bundeltje kabeltjes. En vanaf de meter (de ‘weergever’ dus, in de kuip) loopt een lullig afgeknipt setje andere draadjes. En voor de plug die op de bijgaande foto zichtbaar is, vind ik nergens een tegenpool. ’t Ziet er al met al niet zo goed uit.

De inmiddels weer losgeschroefde lever ik eerst maar eens af bij de plaatselijke boot-winkel. Hij gaat even voor me navragen of een dergelijk systeem überhaupt nog gangbaar is. Dan zien we wel weer verder.

De winter is echt begonnen. Het weekend nadat ons bootje uit het water is gehaald, hadden we weinig zin om meteen het dekzeil er overheen te trekken. Best wel een domme actie, zo bleek. Want de temperaturen hebben de afgelopen week het nulpunt diverse keren geraakt.

Als we deze zaterdag bij ons bootje aankomen, ligt er gewoon ijs op dek. Gelukkig is het binnen nog niet onder het nulpunt geweest, volgens de boordthermometer. (Dat ding bleek in het verleden al erg handig, maar dan met hele andere temperaturen.)

Tweedehands jas

In de winterse kou rollen we het dekzeil uit op de werf. Best spannend, want het onding van 50+ kilo hadden we nog niet goed bekeken sinds we het via internet hadden aangeschaft. Hij blijkt in elk geval groot genoeg. Dat mag ook wel, want hij is ooit op maat gemaakt voor een 36 voeter, met een flinke opbouw.

Terwijl Chrisje onze tweedehands winterjas op maat snijdt, begin ik met het droog maken van het binnenschip. Door condens (en misschien een enkele lekkage rondom de mast) stond er uiteindelijk nog een hele emmer water in de bilge. Terwijl een klein beetje vocht al veel schade aan kan richten als het een keer goed doorvriest. Ze is nu weer mooi droog van binnen; de warme jas kan aan. En dat is nog een hele klus, die met name Chris uiteindelijk prima klaart.