Het zit ook wel eens mee. De stroom in elk geval: Met gemiddeld ruim acht knopen blazen we van Guernsey voorbij Alderney. We nemen de ‘veilige’ route, linksom Alderney en de Casquets, waarmee we de beruchte race van Alderney vermijden. Het is een beetje een omweg en je maakt geen gebruik van de extreme meestroom die je in die race hebt. Die omweg is niet persé nodig, maar wel zo goed voor de gemoedsrust. Want met de 6 Beaufort hoog aan de wind en met de stroom mee zou het daar wel eens een vervelende wastobbe kunnen zijn. Je weet het niet. Wij voorlopig niet, in elk geval. Een volgende keer zullen we die race eens wat dichterbij bekijken.

Neerhaler

Vanaf Alderney gaat het nog steeds hard. Tot vlak vóór Cherbourg erg voorspoedig, totdat de neerhaler ineens van het dek knapt. Een gebroken oog, dat lastig te repareren zal zijn. Ach, voorlopig hebben we die neerhaler toch niet nodig: die gebruiken we alleen… eh, met ruime wind. En we hebben ‘m de komende week met de overwegend zuidwesten wind vooral… in de rug. Dus. 🙁

Cherbourg is niet veel aan. De jachthaven is groot en, voor Franse begrippen, gelukkig schoon. De stad lijkt, net te ver van de haven, groot en vies en eigenlijk te ver lopen. Maar we eten erg lekker bij de jachtclub: o.a. oesters uit St. Vaast, die ons mede doen besluiten wat de volgende haven wordt.

St. Vaast La Hougue

De aanloop van de haven van St. Vaast valt volledig droog. Je kunt er daarom alleen uit of in rond vloed. Als we er na een lekkere tocht aankomen is het helaas ná winkelsluiting en daarmee kunnen we de beroemde delicatessezaak in het dorp helaas niet meer in. Maar we hebben we geen spijt van deze stop. Het is een prachtig plekje waar we – opnieuw – heerlijk eten en gezellig wat boordborrelen met de bemanning van de Hydraaij… weer een bekende boot, weer uit Hellevoetsluis. En bij vertrek worden we getrakteerd op een oogverblindend mooie zonsopgang.

Fecamp

Na St. Vaast speren we een flink stuk door. We slaan de hele Seine-baai over en leggen na een tocht van iets meer dan 11 uur aan in Fecamp. Da’s niet alleen een bekend plekje van twee jaar terug. (Met nog steeds dezelfde ellende qua internet in Frankrijk.) Maar bovendien treffen we daar weer de gezellige familie van de Seven, die ons warm onthaalt met leuke verhalen, een fijne maaltijd bij hen aan boord en een mooie kleurplaat met daarop een “lekker wijf” (quote Megan, 4 jaar).

Nu twijfelen we nog, op onze lay-day in Fecamp: Gaan we morgen in een langere klap door naar Boulogne en dan nog even het Kanaal op-en-neer via Ramsgate naar Oostende? Of pakken we de tussenstop in Dieppe, dan Boulogne en door naar Oostende? Het weer wijst op de tweede optie, want met weinig wind gaan we niet teveel mijlen maken.

Het werd een dagje rust in Brighton, gisteren. Ik werk nog wat aan een projectje, op de floating office. En Chrisje doet vooral even haar best om van een lelijk blafhoestje af te komen. We genieten van de fijne douches in de Premier Marina, chillen wat in de Yacht Club en eten lekker Engels in The West Quay, waar we bovendien lang natafelen met gratis WiFi op de iPad en iPhones.

Vandaag varen we richting Solent. ’t Waait niet zo veel, vooral op de neus. Dus het motortje doe het meeste werk terwijl de koeling z’n best doet om de Oostendse Jupiler koud te houden. De volgende haven wordt waarschijnlijk Portsmouth, maar dat zou ook zomaar nog kunnen veranderen. En morgen zeker Cowes, waar we een stel bevriende zeilers hopen te treffen. (Dan zal die Jup wel op komen, vrees ik.)

Van Dover naar Eastbourne is niet zo’n enorme tocht. Die 45 zeemijl zou in theorie tussen ontbijt en borrel gevaren moeten zijn. In theorie.

Weather permitting, of course

Het weer zit niet zo mee: Het waait lekker, maar pal op de neus. De golven zijn niet hoog maar wel stijl. En de aanvankelijk blauwe lucht betrekt na een uur al flink, om later heel veel regen uit donkere wolken te laten plenzen. In de buien zwelt en draait de wind, waardoor het rak dat eerst over stuurboord gevaren wordt, over bakboord uitkomt.

Helaas wil het laveren nog steeds niet opschieten. Dus missen we het tij. Zó erg zelfs dat de stroom aan het eind van de rit weer meezit: Na twaalf uur hakken tegen wind en golven arriveren we, moe maar voldaan, in Eastbourne. Daar hebben we nog net de energie voor één boordborrel, ruim ná de avondmaaltijd die eerder onder helling werd gekookt en met één hand aan de helmstok is genuttigd. We hebben alles gezeild, dat wel.

Dragrace naar Brighton

De volgende dag houden we het kort maar krachtig. In twee efficiënte slagen rammen we rakelings om Beachy Head, voorbij de Seven Sisters, tussen de vele vlaggetjes van de ‘lobster pots’ door, rechtstreeks op de pieren van Brighton Marina. En snel!

Het tweede, langste rak is bijna halve wind en we trimmen het bootje gemiddeld (!) op 7 knopen. En dat ondanks de uitgezeilde lappen. (Wat zou ze lekker zeilen als we eens wat nieuwe, strakke doeken aanschaften.) Die 38-voeter die ons even voorbij dacht te varen, heeft flink z’n best moeten doen. Kom dan, jôh! Heerlijk.

Na de inmiddels traditionele lunch bij Gourmet Fish & Chips in de Marina, eten we ’s avonds middenin de gezellige stad op één van de vele terrassen. We wandelen over de pier in de avondzon, shoppen nog wat bij de 24-uurs supermarkt bij Waterfront en duiken er op tijd weer in. Want morgen varen we de Solent op, naar Portsmouth? Of blijven we een dagje liggen om uit te rusten? Want op Wight kon het wel eens heel gezellig gaan worden.

Wanneer we wakker worden in Breskens is het meteen duidelijk: De wilde wind van de afgelopen dagen is getemd. En eenmaal op zee blijkt dat iedereen hierop heeft gewacht. Want honderden boten varen tegelijk de Westerschelde af, naar het zuiden.

Zoveel boten zagen we vroeger wel tegelijk op het Markermeer en tegenwoordig op het Haringvliet. Zo’n drukte maakten we op zee niet eerder mee, maar we vermaken ons kostelijk: want ondanks de uitgezeilde lap aan de mast loopt het bootje nog vele andere voorbij.

Oostende

In onze favoriete Belgische havenplaats is het volop zomer. De boten liggen 6-dik gestapeld en Robèrt heeft weer van alles bij elkaar te blèren. Het is een gezellige en ook weer zeer nuttige stop: nadat de vriendelijke bezorger van de General Stores aan boord is geweest, varen we vanmorgen verder zuidwaarts met een boot vol met verse Jupiler (e.a. belastingvrije lekkernijen).

Op het moment van schrijven weet ik nog niet in welke haven we vandaag gaan uitkomen. De wind is erg mild, uit onduidelijke maar vooral ongunstige richting. En ondanks de twee bruinvissen die ons net kwamen begroeten is Dover toch wat ver om helemaal op de motor te doen.

Donderdag stappen we aan boord terwijl ’t flink waait. Diezelfde avond krijgen we bovendien een paar lelijke buien over. En ook de volgende dagen is het vies: teveel, onvoorspelde wind uit het zuidwesten.

Het zuidwesten is natuurlijk precies de kant waar we naartoe willen. Het liefst zonder recht tegen wind en golven te moeten vechten. Dus een alternatief plan is snel getrokken: we gaan binnendoor, via Zierikzee en, als het moet, verder binnendoor langs Veere en Middelburg. En het blijkt te moeten.

In Zierikzee wordt het natuurlijk weer veel te gezellig als we Marcel van de Live treffen. Dus als we de volgende dag lekker fris (ahum) op tijd (ahum!) verrekken, zijn die 35+ knopen wind op de Oosterschelde ruim voldoende reden om verder binnendoor te gaan. En dan gaan we ook maar helemáál door: Om acht uur ’s avonds steken we nog eventjes de Westerschelde over en varen we, net op tijd voor de avondmaaltijd bij zonsondergang, de jachthaven van Breskens binnen.