Ontmoetingen in Brighton

Lovefool en Ace langszijIn Brighton treffen we de Ace opnieuw, nadat ze ons op de nieuwe gennaker snoeihard voorbij voeren bij het oversteken van het Kanaal. Maar ook ontmoet ik de schipper van de wedstrijdboot aan de andere kant van de steiger. Dit blijkt de oprichter van ClubRacer.be, de illustere Ice die ons vrij lang volgt en al eens reageerde in 2005.

Wat leuk om hem eens de hand te schudden! Ice blijkt een sympathieke Vlaming van de extraverte soort, ook IRL een gedreven vent vol zeilverhalen. Hij is met passie betrokken bij alle aspecten van de wedstrijdzeilerij: op zee, aan wal én online. En dat uit zich in goede zeilresultaten, mooie handel & klusprojecten, en controversiële onthullingen (linkjes volgen) over de wereld achter de schermen van de wedstrijdorganisaties.

In Brighton wordt ik op de steiger ook spontaan begroet door een andere lezer van dit weblog. Hans, schipper van de Blue Peter uit Breda moedigt me aan om vooral weer meer te schrijven. Waarvoor dank, het werkt!

Fijn smullen

Een nóg fijnere ontmoeting is die met Dessy, onze Grieks/Amerikaanse vriendin en oud-collega uit Athene, tegenwoordig wonend in hartje Londen. We treffen haar in Brighton, hoe gepast, op de beroemde pier. Ze houdt ons zondag gezelschap onderweg naar Portsmouth en trakteert ons daar bovendien op een fantastische diner. Het is fijn smullen bij Loch Fyne, een Schotse keten van mooie restaurants die heerlijke, duurzame vis en schaaldieren serveren. Ik kan ze absoluut aanraden!

(Het) Nieuwe zeilen

Mijn actuele updates op Twitter gebruik ik regelmatig als excuustrut om dit blog niet meer zo frequent te updaten. Afgelopen zaterdag werd ik daarin echter flink terechtgewezen. Ik ontmoette op de steigers van Brighton spontaan twee trouwe lezers. Geen van beide had een connectie met mijn meest trouwe lezer (hoi mam!) maar wel groot gelijk: Er moet weer meer geschreven worden. En gelukkig valt er ook weer genoeg te schrijven, zowel over bootklussen als zeiltochten. En over Apple-zaken, maar dat nog even terzijde.

We zijn inmiddels weer op pad, een paar weken lekker zeilend “richting de Zuid”. Ik zal snel een begin maken met het verslag van de tocht… en dan wel zien hoe de wind waait c.q. het reisverslag vordert.

Verder lezen

De Motorbotelarij

Ja, het is een tijd geleden dat er bericht kwam. En ja, er is voldoende gebeurd in de tussentijd, waarover van alles te lezen was op twitter: méér winterstormschade en verzekeringsgedoe (met een nare bijsmaak) en méér wedstrijdzeilerij (op een andere boot), voornamelijk op het Haringvliet. Met ons eerste tochtje daarbuiten wordt het hoog tijd voor een update.

Lang zeil(?)weekend

Afgelopen weekend konden we te verlengen met de vrijdag en maandag. Op zaterdag hebben we een leuk concert in de Melkweg en Amsterdam is mooi per boot te doen: één dagje van Hellevoet naar Scheveningen, eentje van Scheveningen via IJmuiden over het Noordzeekanaal naar A’dam. En dan vice versa na een overnachting in de altijd knusse Sixhaven. Prima plan. Als het een weer een beetje meewerkt.

De vrijdag van vertrek is zo ongeveer de enige dag dat we lekker kunnen zeilen. De zaterdagochtend valt, eenmaal vertrokken uit Schevingen, de wind volledig weg. Maar op zondag is er wind: een beetje veel en pal op de neus. De voorspelde 5-6 WZW wordt inmiddels ZW, aangevuld met windstoten van 30 knopen. En voor de maandag wordt dan nog net een klapje erger voorspeld: 6-7 Beaufort, ook pal op de neus.

We besluiten vrij snel dat de Staande Mastroute de betere, zoniet enige optie is. Maar met de uitval van de bediening van e.o.a. spoorbrug en de timing van de nachtelijke grachtentocht door A’dam, wordt dat op z’n vroegst de week erop. Het bootje blijft een weekje in de Sixhaven liggen.

“Sailing” home…

Inmiddels is het de zondag van de week erop. Het heeft de hele week 6-7 uit het zuidwesten gewaaid. En dat doet het nog steeds, dus we kozen vrijdag inderdaad voor de route dwars door nachtelijk A’dam. En dan langs de Nieuwe Meer, door Woubrugge (het dorpje waar ik tot mijn zesde woonde), mijn geboorteplaats Alphen a/d Rijn (waar ik verder nooit geweest ben), langs Gouda en Dordrecht. In Dordrecht dineren en overnachten we in de charmante oude Nieuwe haven.

Inmiddels motoren we lekker verder over het laatste stuk: op de Oude Maas en da’lijk via het Spui naar het Haringvliet en onze eigen ligplaats. Van zeilen is weinig sprake geweest. Gelukkig komt dat de komende weekjes wel goed: de North Sea Regatta staat voor de deur… op een andere boot, dat dan weer wel.

Love Love

Met ons bootje gaat het goed. Ze ligt in een diepe winterslaap, maar we houden d’r goed in de gaten via de webcam. En af-en-toe gaan we even langs om haar een beetje in te stoppen en de lijntjes te controleren.

Stormschade

In november 2010 hebben we wel, door een doorgesleten landvast, wat lelijke schade opgelopen. Een paar dagen was de wind onverwacht erg sterk. Te sterk voor onze ‘zomerlandvastjes’, waarvan de belangrijkste het snel begaf. Daarna heeft ons bootje, totdat onze behulpzame steiger-buurman haar redde, een korte tijd tegen de steiger liggen bonken.

RomprandHet vervelende resultaat van deze storm-in-de-haven is een set krassen en een lelijke deuk in de bovenrand van de romp. De scheepsexpert is inmiddels langsgeweest, de reparateur maakt een offerte, de verzekering gaat ons helpen. Het komt goed.

Het is nog maar de vraag of het helemaal goed komt met het volgende bootje.

Love Love

De kunstenaar Julien Berthier heeft een boot ontworpen, die er in altijd uitziet of -ie zinkende is. Deze bizarre boot heet Love Love. (What’s in a name?) Volgens mij maak je hiermee geen vrienden, bij de kustwacht noch bezorgde mede-watersporters. Maar knap is het wel:

(Dank aan @Pmo_ney voor de tip.)

Zet de komende VOR in je agenda

Vaste lezers weten hoe gek ik ben op de Volvo Ocean Race. Over precies een jaar start de eerste wedstrijd, in Alicante. Nu het race-schema helemaal bekend is wil ik de lezers graag helpen met deze handige “life-hack”:

Met een paar kliks kun je het raceschema van de komende editie van de Volvo Ocean Race aan je agenda toevoegen. En als je een beetje moderne digitale agenda hebt, worden eventuele wijzigingen en aanvullingen automatisch bijgewerkt!

Geplaatst in VOR

Online samenwerken aan de boot

Vandaag slaan we één winterwedstrijdje over, volgens planning, vanwege de festiviteiten van gisteravond. Maar zo’n luie dag is toch nuttig besteed met het ontdekken van de (vandaag toevallig gratis) app Maptini (CrowdMap), voor iPhone en iPad. Hiermee is het mogelijk om samen online mindmaps te maken. En da’s handig, voor de boot.

Mindmaps?

Mindmaps zijn een gave manier om je gedachten te ordenen, in hiërarchische structuren. Er zijn al veel toepassingen voor. Maar niet eerder zag ik er eentje waarmee je zo makkelijk kunt samenwerken: online, gelijktijdig, vanaf verschillende mobiele apparaten én, zoals dat hoort, via het web.

Bootklussen!

Mensen met een eigen boot, en zeker een ouwetje klassieker, weten dat de lijst met klussen, wensen en reparaties, nooit krimpt. Er zijn altijd méér dingen die je aan een boot moet/wilt doen, dan je kunt in de tijd die je ervoor hebt. Al helemaal als je binnen die tijd ook nog een beetje wilt zeilen. En tijdens het zeilen groeit zo’n lijst vanzelf, want er gaan ook weer dingen stuk.

Onze klussenlijst is dit jaar vrij lang en onoverzichtelijk. En gisteren is besloten dat we dit jaar tóch niet in de loods overwinteren. Dus zullen we keuzes moeten maken. We zijn samen meteen aan de slag gegaan om alle bootklussen te verzamelen en ordenen. Kijk nu én de komende wintermaanden “live” mee naar onze gedachtenspinsels:

(Suggesties en aanvullingen zijn uiteraard welkom in de reacties hieronder.)

Did Not Finish

Na verschillende wedstrijden op andermans boot is het zaterdag eindelijk zover: We varen onze eerste wedstrijd op eigen kiel, op het Haringvliet. En zoals je uit de titel van dit bericht al kunt afleiden, niet met al te groot succes.

Duo-handed

De wedstrijd is ons op het lijf geschreven: een “duo-handed”, waarbij de bemanning van iedere boot bestaat uit twee man/vrouw. Veel van de oorspronkelijk ingechreven boten kunnen er helaas niet bij zijn, waaronder ons zusterbootje de Petite Folie. (Hopelijk volgende keer weer. In elk geval wensen wij ze sterkte met de omstandigheden die ’t hen deze keer belemmerden!)

In deze Google Spreadsheet worden de verschillende klassen getoond, met de deelnemers en hun score:

Voldoende wind

Het waait, bij de start al, ruim voldoende. Met onze genua is de boot aan de wind dan nog net onder controle te houden. En de baan bestaat voor het grootste deel uit ruime rakken. Dus dat grote zware zeil hebben we wel nodig om bij te blijven, denken we. Zeker met de afnemende 5-6 Beaufort die voorspeld is.

De wind neemt niet af, maar toe. En in de loop van de tocht nog flink ook. En eenmaal aangekomen bij Het Vuile Gat, waar we een klein stuk iets meer aan de wind moeten varen, vlaagt het over de 25 knopen. En dat blijkt echt teveel voor de oude genua.

Het Loeder, RIP

De oude genua lourde droeg de bijnaam Het Loeder omdat het, zeker in doorweekte staat, nogal onhandelbaar was. Voor het grote feest van onze rolreef-installatie, leidde Het Loeder regelmatig tot semi-wanhopige situaties op het voordek. De doek is dik, zwaar, bol uitgezeild en gehavend van eerdere reparaties. Niet bepaald een sierstuk op het bootje, maar wel het enige zeil waarop we aan de wind écht lekker door de golven sturen en bij “normale” ruime wind de vaart er (flink) inhouden.

Ietsje hoger aan de – te harde – wind op het Haringvliet is het echter snel bekeken met Het Loeder. Na een paar minuten klapperen blijkt er een flinke scheur te zijn ontstaan: op tweederde boven het dek is het zeil van achter naar voren gedeeld.

Even twijfelen we: Wisselen we het voorzeil voor de High Aspect? Of zetten we nu, voor de veiligheid, even de motor bij? We kiezen voor het laatste, waarmee we deze wedstrijd opgeven. Volgende keer proberen we het gewoon opnieuw!

Frankrijk, België, Hellevoetsluis, Utrecht

Natuurlijk moet ik het verhaal van deze tocht wel even afmaken. En gezien mijn huidige, geblesseerde conditie kan dat best even vanaf de bank.

Via Dieppe en Boulogne

Vanuit Fecamp vertrekken een stuk of tien boten bijna tegelijk naar bijna allemaal dezelfde bestemming: Dieppe. Het is erg licht weer en op de drifter (een hele grote, bolle genoa) komen we net aan de wind niet erg lekker vooruit. Wanneer we als een van de laatste boten lichtelijk gefrustreerd op onze bestemming aankomen blijken we bovendien een bijzondere dolfijnenshow gemist te hebben: Vlak vóór het havenhoofd schijnt een handvol van deze prachtige dieren een drietal boten op spectaculaire wijze te hebben vermaakt. Helaas, maar toch bedankt voor de vis.

Van Dieppe zeilen we de dag erop door naar Boulogne. Opnieuw met meerdere boten en opnieuw met weinig wind. Dit keer lopen we echter een stuk beter, met de spi als halfwinder. En aangekomen in de haven wordt het erg gezellig als bij de spontane boordborrel steeds meer zeilers uit Hellevoetsluis (uiteraard Bianca en Tjeerd van de Seven, maar ook Judith & Marcel van de Libelle, en later Janet & Tjitte van de Cinta Baru) in onze kuip plaatsnemen. Met acht man hangt het kontje bijna in het water, zo gezellig is het.

Naar Oostende (geen Calais gezien!)

De volgende dag is stevige wind beloofd. Maar het regent bovendien ongelofelijk hard. Terwijl we met gemiddeld(!) 9.5 knopen over de grond voorbij Calais stuiven, is die stad een paar mijl uit de kust nauwelijks te zien. Wel merken we dat we er dichtbij zijn als vlakbij ineens twee grote invarende ferries uit de grijze brei opdoemen. Vlak erna komt er nog eentje naar buiten. Houden we voldoende afstand, ondanks onze enorem snelheid? Snel blijkt natuurlijk dat zij nog veel harder gaan en rustig voorlangs voorbij schuiven.

De wind neemt voorbij Duinkerken wat af. Maar de lange tocht gaat nog steeds zó snel dat we in Oostende aangekomen, een prachtplekje kunnen vinden: We liggen als vierde langszij.

Oostende, Hellevoetsl(h)uis

We nemen nog één extra dagje vakantie in Oostende. Om op te drogen, uit te rusten en een beetje te werken. Maar lokale haven-Wifi hapert dus de “floating office” moet helaas nog een dagje dicht. Dan maar luieren op dek, in de volle zon. En na een zalige maaltijd bij de Royal North Sea Yachtclub en een nieuwe lading “smokkelwaar” van de General Stores, zijn we klaar voor de thuisreis.

Ook die laatste tocht loopt vlot, voorspoedig en bijna helemaal droog. We halen makkelijk voor tienen de vestingbrug. En net ná de indrukwekkend bewolkte zonsondergang ligt het bootje weer, helemaal veilig, in haar eigen box. En wij kunnen de volgende ochtend bijna ongeschonden naar huis. Een absolute topvakantie!