In Brighton treffen we de Ace opnieuw, nadat ze ons op de nieuwe gennaker snoeihard voorbij voeren bij het oversteken van het Kanaal. Maar ook ontmoet ik de schipper van de wedstrijdboot aan de andere kant van de steiger. Dit blijkt de oprichter van ClubRacer.be, de illustere Ice die ons vrij lang volgt en al eens reageerde in 2005.

Wat leuk om hem eens de hand te schudden! Ice blijkt een sympathieke Vlaming van de extraverte soort, ook IRL een gedreven vent vol zeilverhalen. Hij is met passie betrokken bij alle aspecten van de wedstrijdzeilerij: op zee, aan wal én online. En dat uit zich in goede zeilresultaten, mooie handel & klusprojecten, en controversiële onthullingen (linkjes volgen) over de wereld achter de schermen van de wedstrijdorganisaties.

In Brighton wordt ik op de steiger ook spontaan begroet door een andere lezer van dit weblog. Hans, schipper van de Blue Peter uit Breda moedigt me aan om vooral weer meer te schrijven. Waarvoor dank, het werkt!

Fijn smullen

Een nóg fijnere ontmoeting is die met Dessy, onze Grieks/Amerikaanse vriendin en oud-collega uit Athene, tegenwoordig wonend in hartje Londen. We treffen haar in Brighton, hoe gepast, op de beroemde pier. Ze houdt ons zondag gezelschap onderweg naar Portsmouth en trakteert ons daar bovendien op een fantastische diner. Het is fijn smullen bij Loch Fyne, een Schotse keten van mooie restaurants die heerlijke, duurzame vis en schaaldieren serveren. Ik kan ze absoluut aanraden!

Ja, het is een tijd geleden dat er bericht kwam. En ja, er is voldoende gebeurd in de tussentijd, waarover van alles te lezen was op twitter: méér winterstormschade en verzekeringsgedoe (met een nare bijsmaak) en méér wedstrijdzeilerij (op een andere boot), voornamelijk op het Haringvliet. Met ons eerste tochtje daarbuiten wordt het hoog tijd voor een update.

Lang zeil(?)weekend

Afgelopen weekend konden we te verlengen met de vrijdag en maandag. Op zaterdag hebben we een leuk concert in de Melkweg en Amsterdam is mooi per boot te doen: één dagje van Hellevoet naar Scheveningen, eentje van Scheveningen via IJmuiden over het Noordzeekanaal naar A’dam. En dan vice versa na een overnachting in de altijd knusse Sixhaven. Prima plan. Als het een weer een beetje meewerkt.

De vrijdag van vertrek is zo ongeveer de enige dag dat we lekker kunnen zeilen. De zaterdagochtend valt, eenmaal vertrokken uit Schevingen, de wind volledig weg. Maar op zondag is er wind: een beetje veel en pal op de neus. De voorspelde 5-6 WZW wordt inmiddels ZW, aangevuld met windstoten van 30 knopen. En voor de maandag wordt dan nog net een klapje erger voorspeld: 6-7 Beaufort, ook pal op de neus.

We besluiten vrij snel dat de Staande Mastroute de betere, zoniet enige optie is. Maar met de uitval van de bediening van e.o.a. spoorbrug en de timing van de nachtelijke grachtentocht door A’dam, wordt dat op z’n vroegst de week erop. Het bootje blijft een weekje in de Sixhaven liggen.

“Sailing” home…

Inmiddels is het de zondag van de week erop. Het heeft de hele week 6-7 uit het zuidwesten gewaaid. En dat doet het nog steeds, dus we kozen vrijdag inderdaad voor de route dwars door nachtelijk A’dam. En dan langs de Nieuwe Meer, door Woubrugge (het dorpje waar ik tot mijn zesde woonde), mijn geboorteplaats Alphen a/d Rijn (waar ik verder nooit geweest ben), langs Gouda en Dordrecht. In Dordrecht dineren en overnachten we in de charmante oude Nieuwe haven.

Inmiddels motoren we lekker verder over het laatste stuk: op de Oude Maas en da’lijk via het Spui naar het Haringvliet en onze eigen ligplaats. Van zeilen is weinig sprake geweest. Gelukkig komt dat de komende weekjes wel goed: de North Sea Regatta staat voor de deur… op een andere boot, dat dan weer wel.

Natuurlijk moet ik het verhaal van deze tocht wel even afmaken. En gezien mijn huidige, geblesseerde conditie kan dat best even vanaf de bank.

Via Dieppe en Boulogne

Vanuit Fecamp vertrekken een stuk of tien boten bijna tegelijk naar bijna allemaal dezelfde bestemming: Dieppe. Het is erg licht weer en op de drifter (een hele grote, bolle genoa) komen we net aan de wind niet erg lekker vooruit. Wanneer we als een van de laatste boten lichtelijk gefrustreerd op onze bestemming aankomen blijken we bovendien een bijzondere dolfijnenshow gemist te hebben: Vlak vóór het havenhoofd schijnt een handvol van deze prachtige dieren een drietal boten op spectaculaire wijze te hebben vermaakt. Helaas, maar toch bedankt voor de vis.

Van Dieppe zeilen we de dag erop door naar Boulogne. Opnieuw met meerdere boten en opnieuw met weinig wind. Dit keer lopen we echter een stuk beter, met de spi als halfwinder. En aangekomen in de haven wordt het erg gezellig als bij de spontane boordborrel steeds meer zeilers uit Hellevoetsluis (uiteraard Bianca en Tjeerd van de Seven, maar ook Judith & Marcel van de Libelle, en later Janet & Tjitte van de Cinta Baru) in onze kuip plaatsnemen. Met acht man hangt het kontje bijna in het water, zo gezellig is het.

Naar Oostende (geen Calais gezien!)

De volgende dag is stevige wind beloofd. Maar het regent bovendien ongelofelijk hard. Terwijl we met gemiddeld(!) 9.5 knopen over de grond voorbij Calais stuiven, is die stad een paar mijl uit de kust nauwelijks te zien. Wel merken we dat we er dichtbij zijn als vlakbij ineens twee grote invarende ferries uit de grijze brei opdoemen. Vlak erna komt er nog eentje naar buiten. Houden we voldoende afstand, ondanks onze enorem snelheid? Snel blijkt natuurlijk dat zij nog veel harder gaan en rustig voorlangs voorbij schuiven.

De wind neemt voorbij Duinkerken wat af. Maar de lange tocht gaat nog steeds zó snel dat we in Oostende aangekomen, een prachtplekje kunnen vinden: We liggen als vierde langszij.

Oostende, Hellevoetsl(h)uis

We nemen nog één extra dagje vakantie in Oostende. Om op te drogen, uit te rusten en een beetje te werken. Maar lokale haven-Wifi hapert dus de “floating office” moet helaas nog een dagje dicht. Dan maar luieren op dek, in de volle zon. En na een zalige maaltijd bij de Royal North Sea Yachtclub en een nieuwe lading “smokkelwaar” van de General Stores, zijn we klaar voor de thuisreis.

Ook die laatste tocht loopt vlot, voorspoedig en bijna helemaal droog. We halen makkelijk voor tienen de vestingbrug. En net ná de indrukwekkend bewolkte zonsondergang ligt het bootje weer, helemaal veilig, in haar eigen box. En wij kunnen de volgende ochtend bijna ongeschonden naar huis. Een absolute topvakantie!

Het zit ook wel eens mee. De stroom in elk geval: Met gemiddeld ruim acht knopen blazen we van Guernsey voorbij Alderney. We nemen de ‘veilige’ route, linksom Alderney en de Casquets, waarmee we de beruchte race van Alderney vermijden. Het is een beetje een omweg en je maakt geen gebruik van de extreme meestroom die je in die race hebt. Die omweg is niet persé nodig, maar wel zo goed voor de gemoedsrust. Want met de 6 Beaufort hoog aan de wind en met de stroom mee zou het daar wel eens een vervelende wastobbe kunnen zijn. Je weet het niet. Wij voorlopig niet, in elk geval. Een volgende keer zullen we die race eens wat dichterbij bekijken.

Neerhaler

Vanaf Alderney gaat het nog steeds hard. Tot vlak vóór Cherbourg erg voorspoedig, totdat de neerhaler ineens van het dek knapt. Een gebroken oog, dat lastig te repareren zal zijn. Ach, voorlopig hebben we die neerhaler toch niet nodig: die gebruiken we alleen… eh, met ruime wind. En we hebben ‘m de komende week met de overwegend zuidwesten wind vooral… in de rug. Dus. 🙁

Cherbourg is niet veel aan. De jachthaven is groot en, voor Franse begrippen, gelukkig schoon. De stad lijkt, net te ver van de haven, groot en vies en eigenlijk te ver lopen. Maar we eten erg lekker bij de jachtclub: o.a. oesters uit St. Vaast, die ons mede doen besluiten wat de volgende haven wordt.

St. Vaast La Hougue

De aanloop van de haven van St. Vaast valt volledig droog. Je kunt er daarom alleen uit of in rond vloed. Als we er na een lekkere tocht aankomen is het helaas ná winkelsluiting en daarmee kunnen we de beroemde delicatessezaak in het dorp helaas niet meer in. Maar we hebben we geen spijt van deze stop. Het is een prachtig plekje waar we – opnieuw – heerlijk eten en gezellig wat boordborrelen met de bemanning van de Hydraaij… weer een bekende boot, weer uit Hellevoetsluis. En bij vertrek worden we getrakteerd op een oogverblindend mooie zonsopgang.

Fecamp

Na St. Vaast speren we een flink stuk door. We slaan de hele Seine-baai over en leggen na een tocht van iets meer dan 11 uur aan in Fecamp. Da’s niet alleen een bekend plekje van twee jaar terug. (Met nog steeds dezelfde ellende qua internet in Frankrijk.) Maar bovendien treffen we daar weer de gezellige familie van de Seven, die ons warm onthaalt met leuke verhalen, een fijne maaltijd bij hen aan boord en een mooie kleurplaat met daarop een “lekker wijf” (quote Megan, 4 jaar).

Nu twijfelen we nog, op onze lay-day in Fecamp: Gaan we morgen in een langere klap door naar Boulogne en dan nog even het Kanaal op-en-neer via Ramsgate naar Oostende? Of pakken we de tussenstop in Dieppe, dan Boulogne en door naar Oostende? Het weer wijst op de tweede optie, want met weinig wind gaan we niet teveel mijlen maken.

Het werd een dagje rust in Brighton, gisteren. Ik werk nog wat aan een projectje, op de floating office. En Chrisje doet vooral even haar best om van een lelijk blafhoestje af te komen. We genieten van de fijne douches in de Premier Marina, chillen wat in de Yacht Club en eten lekker Engels in The West Quay, waar we bovendien lang natafelen met gratis WiFi op de iPad en iPhones.

Vandaag varen we richting Solent. ’t Waait niet zo veel, vooral op de neus. Dus het motortje doe het meeste werk terwijl de koeling z’n best doet om de Oostendse Jupiler koud te houden. De volgende haven wordt waarschijnlijk Portsmouth, maar dat zou ook zomaar nog kunnen veranderen. En morgen zeker Cowes, waar we een stel bevriende zeilers hopen te treffen. (Dan zal die Jup wel op komen, vrees ik.)