Op Volvo Ocean Race Tracker zie je een wel erg stoere toepassing van Google Maps, dat hier eerder al werd aangeprezen. Hulde aan deze Deense blogger, die ook behoorlijk snel de VOR RSS-feed te pakken had. (Maar lekker niet zo snel als ik! đŸ˜‰
Auteur archieven: Bas
Free Willy
Dit is heel sneu nieuws: wéér een favoriet die in tijdens de eerste tocht van de Volvo Ocean Race er uitknalt: Ericsson Racing Team heeft een “Free Willy”:
… “where the canting keel system has a failure that allows it to swing wildly on its own accord from side 2 side”
En toen waren er eigenlijk nog maar drie: ABN AMRO bootje 1 & 2 en Brasil 1. Hoewel, ergens achteraan zeilt nog de Premier Challenge / Sunergy / ING Real Estate / Brunel. Als ERT nu echt pech heeft, dan worden ze ook nog door hen ingehaald!
The Lighthouse Joke
Hilarisch en natuurlijk al lang krachtig ontkend door de Amerikaanse Marine en andere, meer betrouwbare bronnen: het marifoongevecht tussen Canada en de VS, dat nu op film is vastgelegd in deze reclame van Silva. (Waarschijnlijk kan Silva de grote opdrachten van de US Navy nu wel schudden.)
Sanka Dushi
Da’s een mooi verjaardagscadeautje: een nabestelling van de zeilfotograaf. En wat heeft ze toch een Sanka Dushi (lekker kontje in het Papiemento), ooit Peters suggestie voor haar nieuwe naam.
Dankjewel voor de schitterende foto en dito lijst, Riet!
Winterjasje aan
De winter is echt begonnen. Het weekend nadat ons bootje uit het water is gehaald, hadden we weinig zin om meteen het dekzeil er overheen te trekken. Best wel een domme actie, zo bleek. Want de temperaturen hebben de afgelopen week het nulpunt diverse keren geraakt.
Als we deze zaterdag bij ons bootje aankomen, ligt er gewoon ijs op dek. Gelukkig is het binnen nog niet onder het nulpunt geweest, volgens de boordthermometer. (Dat ding bleek in het verleden al erg handig, maar dan met hele andere temperaturen.)
Tweedehands jas
In de winterse kou rollen we het dekzeil uit op de werf. Best spannend, want het onding van 50+ kilo hadden we nog niet goed bekeken sinds we het via internet hadden aangeschaft. Hij blijkt in elk geval groot genoeg. Dat mag ook wel, want hij is ooit op maat gemaakt voor een 36 voeter, met een flinke opbouw.
Terwijl Chrisje onze tweedehands winterjas op maat snijdt, begin ik met het droog maken van het binnenschip. Door condens (en misschien een enkele lekkage rondom de mast) stond er uiteindelijk nog een hele emmer water in de bilge. Terwijl een klein beetje vocht al veel schade aan kan richten als het een keer goed doorvriest. Ze is nu weer mooi droog van binnen; de warme jas kan aan. En dat is nog een hele klus, die met name Chris uiteindelijk prima klaart.
Cold pressed virgin olive oil
I find cold pressed virgin olive oil works the best – another top tip on using a marine head
Campbell Field, Navigator Sunergy & Friends, explaining how to fix the head
Uit het water
Het is zover, vrijdagmiddag is ze inderdaad op de bok gezet. Het was nog even spannend, want de helling was wel erg ondiep voor ons bootje. Maar uiteindelijk is ze, zoals je in het bijgaande filmpje kunt zien, ongeschonden uit het water gekomen.
Verf van de kiel
Hoewel, ongeschonden: De kiel blijkt toch wel last te hebben gehad van het modderbad waar ze de laatste weken in Monnickendam in heeft gestaan. En misschien toch ook van die paar keer dat we het bootje zelf in de modder schoven, wat ons onder andere op de Randmeren, maar ook aan het begin van het rondje Pampus op de Gouwzee gebeurde. Het onderste deel van de kiel is in elk geval aan een paar nieuwe verflaagjes toe.
Maar al die afgeschuurde verf is nog niet het ergste. Lees verder
Vanmiddag op de bok
Vanmiddag wordt ons bootje op de kant gezet, voor haar winterslaapje. Het blijft eng: zo’n metalen bok onder de romp, bootje steunend op de kiel, de mast zwiepend op 14+1.80 meter boven het beton. En dan nog maar eens afwachten hoe het onderwaterschip de zomer heeft overleeft.
Vervolgens mogen we haar echt winterklaar gaan maken: alles wat kan bevriezen aftappen, zeilen en kussens van boord zodat ze droog blijven, dekzeil passend maken en eroverheen spannen, en nog een hele waslijst van preparaties.
En dan gaat het grote klussen weer beginnen. Zin in. (Not!) Maar het meest vervelend is nog wel dat dit echt het einde van het seizoen betekent. Bwèèèh!
De NOS doet het goed
Natuurlijk kon ik afgelopen weekend niet naar de proloog van de VOR kijken. Gelukkig doet onze publieke omroep het goed, met een wekelijkse uitzending en voldoende online materiaal. (Sinds het verlies van de rechten op de belangrijkste (LB?) voetbalwedstrijden, wél interessante sporten!)
Ze komen meteen met een mooie scoop: er is, op het laatste moment, een Nederlandse hoofdsponsor voor de Premier Challenge. En nog meer Nederlandse zeilers! (Ze hebben in elk geval al een RSS-Feed).
Update
Of toch geen Hollanders aan boord? Nee, voorlopig niet dus.
Brug gehaald, brug niet gehaald
Het liep allemaal wat anders dan oorspronkelijk gepland: de boot ligt er nog in. Vanmiddag komen we te laat in de middag aan in Bunschoten, waardoor we het het “ont-te-water-laten” maar een weekje uit hebben moeten stellen.
Net door de brug
Zaterdag gaat alles érg voorspoedig: de bemanning, bestaande uit Roel, Roeland en Floor, komt netjes op tijd in Monnickendam aan. We vertrekken bijna direct voor een prachtig tochtje. Eerst de sluis van Lelystad, dan door naar de de Ketelmeerbrug. Die brug wordt niet meer bediend na 16:00 uur. En we passen er niet zomaar onderdoor. Met nog ruim 5 minuten te gaan, laat de brugwachter ons nog net even langs.
Net voor het donker leggen we aan in Roggebotsluis, vlakbij Kampen. We eten een bijzondere, uitgebreide maaltijd in Wok Inn, een aanrader voor de liefhebbers van (veel) Chinees. En daarna drinken we nog een afzakkertje in ’t Haasje, waar we bovendien worden gefêteerd op ’n Oerhollands staaltje compleet uitgaan. Of zoiets.
Brug dicht
Bij Elburg is, tijdens het winterseizoen, de brug onbediend op zondag. Als de crew van boord is, varen Chrisje en ik in een uurtje naar Elburg, waar we lekker relaxen aan de kade in het centrum van dit oude vestingstadje.
Vandaag varen we, pal tegen de wind en regen in, door naar Bunschoten. We komen daar pas in de middag aan, dus ze ligt er nog even in: volgende week gaat ze eruit. (Bah, van mij mag het zeilseizoen het hele jaar duren!)