In Brighton treffen we de Ace opnieuw, nadat ze ons op de nieuwe gennaker snoeihard voorbij voeren bij het oversteken van het Kanaal. Maar ook ontmoet ik de schipper van de wedstrijdboot aan de andere kant van de steiger. Dit blijkt de oprichter van ClubRacer.be, de illustere Ice die ons vrij lang volgt en al eens reageerde in 2005.

Wat leuk om hem eens de hand te schudden! Ice blijkt een sympathieke Vlaming van de extraverte soort, ook IRL een gedreven vent vol zeilverhalen. Hij is met passie betrokken bij alle aspecten van de wedstrijdzeilerij: op zee, aan wal én online. En dat uit zich in goede zeilresultaten, mooie handel & klusprojecten, en controversiële onthullingen (linkjes volgen) over de wereld achter de schermen van de wedstrijdorganisaties.

In Brighton wordt ik op de steiger ook spontaan begroet door een andere lezer van dit weblog. Hans, schipper van de Blue Peter uit Breda moedigt me aan om vooral weer meer te schrijven. Waarvoor dank, het werkt!

Fijn smullen

Een nóg fijnere ontmoeting is die met Dessy, onze Grieks/Amerikaanse vriendin en oud-collega uit Athene, tegenwoordig wonend in hartje Londen. We treffen haar in Brighton, hoe gepast, op de beroemde pier. Ze houdt ons zondag gezelschap onderweg naar Portsmouth en trakteert ons daar bovendien op een fantastische diner. Het is fijn smullen bij Loch Fyne, een Schotse keten van mooie restaurants die heerlijke, duurzame vis en schaaldieren serveren. Ik kan ze absoluut aanraden!

Ja, het is een tijd geleden dat er bericht kwam. En ja, er is voldoende gebeurd in de tussentijd, waarover van alles te lezen was op twitter: méér winterstormschade en verzekeringsgedoe (met een nare bijsmaak) en méér wedstrijdzeilerij (op een andere boot), voornamelijk op het Haringvliet. Met ons eerste tochtje daarbuiten wordt het hoog tijd voor een update.

Lang zeil(?)weekend

Afgelopen weekend konden we te verlengen met de vrijdag en maandag. Op zaterdag hebben we een leuk concert in de Melkweg en Amsterdam is mooi per boot te doen: één dagje van Hellevoet naar Scheveningen, eentje van Scheveningen via IJmuiden over het Noordzeekanaal naar A’dam. En dan vice versa na een overnachting in de altijd knusse Sixhaven. Prima plan. Als het een weer een beetje meewerkt.

De vrijdag van vertrek is zo ongeveer de enige dag dat we lekker kunnen zeilen. De zaterdagochtend valt, eenmaal vertrokken uit Schevingen, de wind volledig weg. Maar op zondag is er wind: een beetje veel en pal op de neus. De voorspelde 5-6 WZW wordt inmiddels ZW, aangevuld met windstoten van 30 knopen. En voor de maandag wordt dan nog net een klapje erger voorspeld: 6-7 Beaufort, ook pal op de neus.

We besluiten vrij snel dat de Staande Mastroute de betere, zoniet enige optie is. Maar met de uitval van de bediening van e.o.a. spoorbrug en de timing van de nachtelijke grachtentocht door A’dam, wordt dat op z’n vroegst de week erop. Het bootje blijft een weekje in de Sixhaven liggen.

“Sailing” home…

Inmiddels is het de zondag van de week erop. Het heeft de hele week 6-7 uit het zuidwesten gewaaid. En dat doet het nog steeds, dus we kozen vrijdag inderdaad voor de route dwars door nachtelijk A’dam. En dan langs de Nieuwe Meer, door Woubrugge (het dorpje waar ik tot mijn zesde woonde), mijn geboorteplaats Alphen a/d Rijn (waar ik verder nooit geweest ben), langs Gouda en Dordrecht. In Dordrecht dineren en overnachten we in de charmante oude Nieuwe haven.

Inmiddels motoren we lekker verder over het laatste stuk: op de Oude Maas en da’lijk via het Spui naar het Haringvliet en onze eigen ligplaats. Van zeilen is weinig sprake geweest. Gelukkig komt dat de komende weekjes wel goed: de North Sea Regatta staat voor de deur… op een andere boot, dat dan weer wel.

Natuurlijk moet ik het verhaal van deze tocht wel even afmaken. En gezien mijn huidige, geblesseerde conditie kan dat best even vanaf de bank.

Via Dieppe en Boulogne

Vanuit Fecamp vertrekken een stuk of tien boten bijna tegelijk naar bijna allemaal dezelfde bestemming: Dieppe. Het is erg licht weer en op de drifter (een hele grote, bolle genoa) komen we net aan de wind niet erg lekker vooruit. Wanneer we als een van de laatste boten lichtelijk gefrustreerd op onze bestemming aankomen blijken we bovendien een bijzondere dolfijnenshow gemist te hebben: Vlak vóór het havenhoofd schijnt een handvol van deze prachtige dieren een drietal boten op spectaculaire wijze te hebben vermaakt. Helaas, maar toch bedankt voor de vis.

Van Dieppe zeilen we de dag erop door naar Boulogne. Opnieuw met meerdere boten en opnieuw met weinig wind. Dit keer lopen we echter een stuk beter, met de spi als halfwinder. En aangekomen in de haven wordt het erg gezellig als bij de spontane boordborrel steeds meer zeilers uit Hellevoetsluis (uiteraard Bianca en Tjeerd van de Seven, maar ook Judith & Marcel van de Libelle, en later Janet & Tjitte van de Cinta Baru) in onze kuip plaatsnemen. Met acht man hangt het kontje bijna in het water, zo gezellig is het.

Naar Oostende (geen Calais gezien!)

De volgende dag is stevige wind beloofd. Maar het regent bovendien ongelofelijk hard. Terwijl we met gemiddeld(!) 9.5 knopen over de grond voorbij Calais stuiven, is die stad een paar mijl uit de kust nauwelijks te zien. Wel merken we dat we er dichtbij zijn als vlakbij ineens twee grote invarende ferries uit de grijze brei opdoemen. Vlak erna komt er nog eentje naar buiten. Houden we voldoende afstand, ondanks onze enorem snelheid? Snel blijkt natuurlijk dat zij nog veel harder gaan en rustig voorlangs voorbij schuiven.

De wind neemt voorbij Duinkerken wat af. Maar de lange tocht gaat nog steeds zó snel dat we in Oostende aangekomen, een prachtplekje kunnen vinden: We liggen als vierde langszij.

Oostende, Hellevoetsl(h)uis

We nemen nog één extra dagje vakantie in Oostende. Om op te drogen, uit te rusten en een beetje te werken. Maar lokale haven-Wifi hapert dus de “floating office” moet helaas nog een dagje dicht. Dan maar luieren op dek, in de volle zon. En na een zalige maaltijd bij de Royal North Sea Yachtclub en een nieuwe lading “smokkelwaar” van de General Stores, zijn we klaar voor de thuisreis.

Ook die laatste tocht loopt vlot, voorspoedig en bijna helemaal droog. We halen makkelijk voor tienen de vestingbrug. En net ná de indrukwekkend bewolkte zonsondergang ligt het bootje weer, helemaal veilig, in haar eigen box. En wij kunnen de volgende ochtend bijna ongeschonden naar huis. Een absolute topvakantie!