Gelukkig, gisteravond drijft ze nog steeds. En da’s maar goed ook. Want zaterdagochtend vertrekken we, naar Lelystad.
Voor nu nog maar even twee mooie fotootjes in het landelijke Bunschotense avondlicht. (En op de bekende plek nog meer gezeliige kiekjes van Koninginnedag 2006.)
Daar staat ze dan, daags voor de tewaterlating. D’r bolle wangetjes glimmen lekker dankzij de Dulon. Deze foto is duidelijk niet van vandaag, want het ziet er de hele dag allemaal wat grijzer uit. Qua weer dan. Want verder is het een mooie dag.
Vandaag is het eindelijk zover: ons bootje mag het water weer in. Tijdelijk natuurlijk, want over exact een week wordt ze er weer uitgehesen, door die grote, vertrouwde kraan in Lelystad. En dan maar eens kijken hoe het kielprobleem zich verder ontwikkelt.
Eigenlijk is het vandaag al behoorlijk spannend qua kiel. Nu ze van de bok af is en ze niet meer op de kiel staat, valt nog maar te bezien wat de kiel zou doen. Zou -ie, nu weer met het volle gewicht, gaan doorhangen? Zou alles droog blijven binnen, of komt die nieuwe automatische bilgepomp meteen wel héél goed van pas? En doet de motor het nog?
Gelukkig: Het is allemaal prima verlopen. De enige nattigheid die we hebben gevoeld is die van de eindeloze miezer die de hele dag bleef druipen. Het leek verdomme onze zomervakantie wel!
Voor al die ‘ongelukkigen’ die (nog) niet met newsfeeds overweg kunnen, heb ik een aardige tussenoplossing:
Geef je e-mailadres op in het onderstaande formuliertje en je wordt voortaan op de hoogte gehouden via “feedburner”, een service rondom newsfeeds.
Enkele “kleine lettertjes”: Je geeft hiermee je e-mailadres aan een derde partij, die ik persoonlijk op zich wel vertrouw. (Lees anders eerst even hun Privacy Statement. Maar kom niet bij me aankloppen als je berichten van hen ontvangt.) Je kunt overigens ook hun versie van mijn feed bekijken, maar het hoeft niet: ik blijf de laatste gewoon publiceren.
Even een klein fotootje: het bootje op de bok, terwijl we lekker wat klussen in het prille lentezonnetje, afgelopen zaterdag. Hier zijn we nog vrij relaxed, maar de druk wordt wel voelbaar.
Voordat we tewater gaan moet er nog een hoop gebeuren:
En denk maar niet dat we dan klaar zijn met de klussen. Nee, we hebben nog genoeg te doen komend seizoen!
Vanwege het absolute rotweer (en een gezellig avondje, gisteren) besluiten we bijna om dan maar de hele dag in bed te blijven liggen. Maar gelukkig klaart het in de loop van de dag wat op. En we besluiten, ook gelukkig, om toch naar ’t bootje te gaan.
Gewapend met de handleiding van het log en de extra toelichting van Pieter, ga ik aan de slag met het log. Ik knip de vreemde plug eraf en sluit de draadjes direct aan op de kabel die van de meter komt. Groen, wit, bruin: de kleuren kloppen. Maar er gebeurt niks op de meter als ik de sensor een slinger geef.
Zou de sensor toch jaren geleden al de geest gegeven hebben? Of betekent de condens aan de binnenkant van het glas dat de meter al lang z’n laatste adem heeft uitgeblazen?
Terwijl ik de kabels nog eens naloop en het schema in de handleiding nog eens bestudeer, valt me iets geks op. Op de tekening staat zit de ‘plus’ van de voeding toch echt helemaal aan bakboord. Maar daar zit een blauwe draad op aangesloten. Vreemd… ’t Zal toch niet? Wie zou dat nou zo stom gedaan hebben?
In een wanhoopspoging verwissel ik de blauwe en de rode draden op de meter. (’t Blijft vreemd. We hebben al die draadjes al een keer goed gechecked. Maar toen hebben we niks veranderd, dat wee’k zeker, denk ik.) Met de sensor in de hand ga ik nog één keer in de kuip zitten. Ik geef ’t wieltje een slinger… en… de wijzer beweegt!
Uit pure, kinderlijke blijdschap ga ik door met draaien. Het zonnetje begint te schijnen. En ik draai als maar harder, net zo lang totdat ik maarliefst zes knopen haal. Niet slecht, op de bok. Toch?
M’n eigen, lieve Marktplaats-koningin vond afgelopen week exact hetzelfde Log-systeem als wij aan boord hebben. Je weet wel, dat ene waarvan ik geen idee hebt hoe en óf ik ’t ooit aan de praat krijg. Maar dan een complete set, inclusief handleiding! (Inmiddels is -ie verkocht en de link zal wel “afsterven”.)
Ik klim onmiddelijk in de digitale pen om de verkoper, Pieter uit Arnhem, te vragen (of bijna: te smeken) of ik een kopie van deze handleiding van ‘m kan krijgen of overnemen. Dat wil Pieter wel. En jawel, hij stuurt me vandaag een mooie set scans, waarvan hier een voorbeeld. Want watersporters helpen elkaar, niet waar?
Pieter, enorm bedankt!
(Ook déze Pieter wil ik wel te vriend houden want, zoals hij zelf zegt: “scheeps electronica is lange tijd m’n beroep geweest!” En nou heb ik nogal wat dubieuze electronica aan boord… đŸ˜‰
Pieter stuurt er zelfs nog een eigen “handleiding” achteraan:
Extra informatie welke niet in de manual staat maar wel belangrijk voor je is:
Er komt van e gever een drie aderige kabel met kleuren wit / groen / bruin. Deze zijn moeten alsvolgt op het afleesinstr aangesoten worden:
Houd het aflees instrument met de achterzijde naar je toe en de aansluitingen aan e onderzijde, de connector G zit nu links. Deze connector heeft drie aansluitingen, kabel alsvolgt aansluiten:links = wit
midden/boven = groen
rechts = bruinDe rest wijst zichzelf
Volgens mij kan het nu niet meer mis gaan!
De bijgaande foto en vele andere mooie actieshots maakte Flickr-gebruiker jpinho bij de in-port race in Rio en gisteren bij de start van de tocht naar Baltimore. Wow, ik kon bijna niet geloven dat hij ze zelf gemaakt had!
Hey, dit goede nieuws hadden ze me wel even mogen vertellen:
Sinds vorige week geven KPN en T-Mobile elkaars klanten toegang tot hun hotspots.
Sinds ik vorig jaar ontdekte dat we in onze thuishaven een hotspot van t-mobile hebben, ben ik een vaste maar ontevreden WiFi-klant van ze. Ontevreden, omdat ik in een jaar tijd echt alléén maar in onze thuishaven hun hotspot tegen ben gekomen. Als treinforens en in een hoop andere jachthavens kom ik echter wel regelmatig hotspots van KPN tegen. En daar kan ik dus voortaan ook probleemloos “aanhaken”!
In het kader van het nieuwe vaarseizoen begin ik dit weekend met een klein klusje. Maar geen onbelangrijk klusje, en eentje die ik toch het liefst vóór de tewaterlating: het inpluggen van de log-sensor.
Vorig jaar waren we ‘m vergeten. En je mist zo’n ding toch, want de snelheidsmeting op de GPS, hoe mooi die soms ook is, zegt ook niet altijd alles. De dummy-plug die nu in de rompdoorlaat zit, gaat er nu gelukkig moeiteloos uit. En de sensor er even moeiteloos in. Nu rest nog de vraag: Doet dat ding het?
De vraag waar ik eigenlijk tegenaan loop is: Waar sluit ik de sensor in hemelsnaam op aan? Ergens in de boot vond ik al eerder e.o.a. tussen-aansluitkastje, met daaraan een héél dubieus bundeltje kabeltjes. En vanaf de meter (de ‘weergever’ dus, in de kuip) loopt een lullig afgeknipt setje andere draadjes. En voor de plug die op de bijgaande foto zichtbaar is, vind ik nergens een tegenpool. ’t Ziet er al met al niet zo goed uit.
De inmiddels weer losgeschroefde lever ik eerst maar eens af bij de plaatselijke boot-winkel. Hij gaat even voor me navragen of een dergelijk systeem überhaupt nog gangbaar is. Dan zien we wel weer verder.