Dan ben je voor één keer echt blij dat je niet gedouched hebt. Zeilen.com bericht van een Legionellabesmetting in douches Medemblikse haven:
In de douches van de Pekelharinghaven in Medemblik is op 28 augustus verontreiniging met de legionellabacterie vastgesteld. Afgelopen weekeinde verbleven veel zeilers in de gemeentelijke haven vanwege de 24-uurs race.
Daar staan we dan, in de voorlopige uitslagenlijst:
Plaats Zeilnr Bootnaam Gezeild Prestatie 69 775 Lovefool.nl 75,39921095 44,6609
De negenenzestigste plaats. Wordt ik daar enthousiast van? Nou, als je bekijkt dat van de totaal 630 inschrijvingen, waarvan 435 boten in de tocht-klasse, er slechts 158 regelementair gefinished zijn, dan ben ik helemáál niet ontevreden: we hebben in onze klasse dus i.e.g. 366 achter ons gelaten, waardoor we in de top 15% zitten!
Alleen hebben we onze belangrijkste competitie helaas niet achter ons weten te laten:
Plaats Zeilnr Bootnaam Gezeild Prestatie 56 94 Hobo 81,342501 47,1516 5 59 2093 Minnehaha 86,20562657 47,0977
Gefeliciteerd, heren schippers van de Hobo en de Minnehaha. We’ll be back, next year!
Damn, een anonieme reaguurder tikte me terecht op de vingers: bovenstaande standen waren alleen voor de groep L-Z. Hieronder de bijgestelde tabel, voor de hele tocht-klasse:
Plaats Zeilnr Bootnaam Gezeild Prestatie 106 94 Hobo 81,342501 47,1516 5 110 2093 Minnehaha 86,20562657 47,0977 128 775 Lovefool.nl 75,39921095 44,6609
We hebben dus in de tocht-klasse 307 boten achter ons gelaten, en daarmee een top 30% resultaat behaald. Ach, ik klaag nog steeds niet.
Het is vrijdag ongeveer half zeven ’s avonds als we op de Gouwzee, op weg naar de startlijn voor Volendam, tegemoet gevaren worden door een grote Hallberg Rassy met, net als wij, een gele wedstrijdvlag. “Die gaat de verkeerde kant op, da’s raar.” En even later: “Ja hoor, maar díe kennen we!”
Nienke, Bas en z’n ouders zijn ons tegemoet gevaren; Zij zullen ook starten vanuit Volendam. Gezellig! (Of zoiets, want erg veel zullen we de komende 24 uur niet meer van ze zien.)
We melden ons bij het startschip en direct na het startsignaal zien we de Minnehaha zo ongeveer aan de horizon verdwijnen. Mooie start, Bas! Onze start is ook niet slecht… En ach, wat maakt het uit op 24 uur?
Als de nacht invalt blijkt -ie, in één woord, schitterend. In plaats van de voorspelde buien houden we het volledig droog. Nog sterker, de hemel is bedekt met meer sterren dan ik ooit in Nederland heb gezien. Er vallen er zelfs een paar… Make a wish!
Met de iBook vol waypoints is het simpel een route uitzetten. We maken urenlang lekker vaart op lange rakken, met tussen de 6 en 7 knopen op ’t log tikken de mijltjes lekker bij. Maar al in de loop van de avond begint de omvormer te piepen: de accu heeft al niet meer genoeg power. Damn, had ik ‘m van tevoren dan toch even vol moeten laden?
De iBook gaat snel in standby-mode, die zetten we alleen even aan bij het kiezen van nieuwe rakken. En de instrumenten, die doen we ook maar uit. En later ook de salonverlichting, de instrumentenverlichting, … Oei, gaan we nog wel voldoende stroom over hebben om de nacht uit te zingen met dat cruciale navigatielicht?
Het ochtendgloren breekt gelukkig op tijd door en we ronden ons laatste rakje op het Markermeer af. Op weg naar Enkhuizen krijgen we een voorproefje van hoe de rest van de dag zal zijn: de wind valt bijna helemaal weg.
Na een uurtje klooien brengt de spi ons bij het Enkhuizer Naviduct, waar de motor even gestart mag worden. Lekker, even de accu een beetje opladen. In de sluis laat ik de motor maar even, in z’n vrij, op volle toeren draaien.
Zodra we Enkhuizen voorbij zijn blijkt meteen dat de voorgenomen lange rakken naar de boeien Sport A & B (bij de Afsluitdijk) veel te ambitieus te zijn. Er is nauwelijks wind. Telefonisch overleg leert dat de Minnehaha al in de ochtend besloten heeft om niet te ver bij de finish meer vandaan te zeilen en al snel komt bij ons de gedachte op: We mogen blij zijn als we Medemblik überhaupt gaan halen, als de wind zo blijft.
Urenlang dobberen we, dan weer ruime wind met een – meestal inklappende – spinnaker, dan weer met de lichte genua hoog aan dat ene zuchtje wind. We zijn gelukkig niet de enigen en ’t is een bizar gezicht: een meer vol met honderden boten, die allemaal blijven proberen. En op het vlakke water hoor je dat op veel van die boten de meligheid toeslaat: van alle vreemde geluiden klinken de lachsalvo’s het verst.
Stukje bij beetje varen we, met honderden boten “op de hielen”, uiteindelijk in de richting van de finish. En als we bij de laatste te ronden boei zijn aangekomen groeit bij iedereen de hoop: we zouden het kunnen halen, maar dan moeten we nu echt doorzetten.
En we halen het… op de minuut. Op de eerder geplaatste foto’s wordt duidelijk dat we nét voldoende hebben doorgezet. Op het allerlaatste moment vóórdat de strafmijlen werden toegerekend bereiken we de eindstreep. En het is goed te zien dat er nog heel wat bootjes achter ons lagen, waarvoor dat niet gold. Met geheven hoofd varen we het nu al overvolle Medemblik in: We mogen zeker trots zijn op ons resultaat.
Wat een race weer, ’t was geweldig! (Alleen jammer dat we de volgende dag, op de thuisreis, onze giek doormidden voeren… wordt vervolgd.)
Op PhoToos.net zijn zojuist een hele reeks foto’s gepubliceerd van de binnenkomst van de 24-uursrace. Mijn verslag en eigen foto’s volgen.
In die enorme vergaarbak van foto’s heb ik er nog twee van ons bootje gevonden:
Dankzij de sponsors heeft men de relatief hoge resolutie-versie van de foto’s beschikbaar gesteld aan wie ze maar wil hebben. Prachtig, en voor de zekerheid heb ik ze ook maar in de flickr-fotoset gehangen. (Je weet ’t tenslotte maar nooit met die gekke offline opslag.)
Met Flickr Maps kan de locatie van de foto op een kaart worden geplot. Bekijk nu op welke plek de bovenstaande foto’s zijn genomen, of waar al m’n foto’s van de 24-uurs zijn gemaakt.
’t Cruciale driekleuren navigatielicht is weer gefixed! Het was inderdad een klote-klus, die heel wat zweet en tranen heeft gekost: Mike, die er speciaal voor naar Monnickendam was gereden, heeft me tot twee keer toe de mast in moeten hijsen. En ik heb daar in totaal zeker 2 uur helemaal bovenin gehangen, al prutsend aan dat stomme licht.
Maar uiteindelijk hebben we het samen voor elkaar gekregen. En gelukkig was het droog. Vlak voordat ’t donker werd deed -ie het. Ik durf ‘m bijna niet meer uit te doen.
Chrisje en ik blijven vannacht lekker op de boot. Lekker een flink nachtje slapen, wiegend in ons knusse hutje. Alles is verder klaar. Morgen werk ik nog een beetje aan boord en verder gaan we wat spullen opruimen en mentaal voorbereiden op de wedstrijd. We hebben er zin in!
Afgelopen weekend was een pittig trainingsweekend, in tegenstelling tot dat van vorig jaar. Het was vooral erg nat, zeker op zondag. Zo nat, dat het af en toe leek op “zwemmen boven de waterlijn”. Maar ’t waaide lekker (5-6 Beaufort) en we hebben een paar mooie rakjes kunnen maken, waaronder een nachttochtje naar Hoorn. Ookal zijn er twee van de crew van vorig jaar ‘overgelopen’ naar een ander schip; Qua bemanning zijn we er wel klaar voor!
Qua boot en bevoorrading zijn we er bijna klaar voor. Vrijdagavond heb ik de omvormer zo geplaatst dat -ie niet meer stoort op de GPS. Belangrijk, want alleen op de batterij houdt de iBook het geen 24 uur vol. Erop staat nu een nieuw, officieel aangeschaft navigatie-pakketje met daarin alle waypoints voor de 24-uurs.
Zaterdag hesen Mike & Inez me tot halverwege de mast om de vlaggelijn-katrolletjes aan de eerste zalingen te bevestigen. (Hoe moet je anders de protestvlag hijsen als je die vuile overlopers tegenkomt? 😉 Zondag is al het voor de race onnodige klussenspul en gereedschap van boord gehaald. En gisteren soldeerde ik wat losse draadjes in de marifoon, zodat -ie niet meer alleen op noodkanaal 16 kan zenden/ontvangen. Da’s namelijk niet alleen maar lastig, zoals tijdens ons stormavontuur wel bleek.
Chrisje repareerde ondertussen de Lifesling, die we hopenlijk (ook) niet nodig hebben. Dat laatste geldt ook voor de rest van de verplichte veiligheidsuitrusting, die opnieuw is gechecked en oké bevonden.
Onze race-nummers (775) van vorig jaar kunnen opnieuw gebruikt worden. Er rest ons slechts het uitzoeken van de juiste zeilen voor aan boord, het pakken van voldoende droge kleren en meer-dan-voldoende proviand. En nog een hele cruciale klote-klus: het mastnavigatielicht.
Voor de 24-uurs race is het voeren van het driekleurig navigatie-licht in de top van mast verplicht. Zonder deze verlichting wordt je direct gediskwalificeerd. Een prima regel, zo ontdekten we vorig jaar: Het geeft eenheid en daarmee duidelijkheid en dus veiligheid, ’s nachts op het nogal drukbevaren water. (Zeker als niet iemand z’n driekleurenlicht ondersteboven heeft gemonteerd, zodat je denkt dat -ie achteruit op je af komt varen. En als iedereen z’n dek-navigatielichten braaf uit heeft staan, ahum.)
Tijdens ons tochtje zaterdagnacht ontdekte ik tot m’n schrik dat m’n driekleurenlicht ’t niet helemaal overleeft heeft, de laatste keer dat de mast eraf is geweest. Het falen van die cruciale lamp zou natuurlijk overal kunnen zitten. Maar ik heb het inmiddels helemaal doorgemeten en kom er niet omheen: vóór de race begint moet ik (helemaal) de mast in om ’n lampje te vervangen.
Ach, ’t dat fixen we ook wel weer. Kom maar op, race-nummers 2093 en 94!
Komend weekend gaan we met (een deel van?) onze crew “trainen” voor de 24-uurs zeilrace, het weekend erop. Het Watersportverbond meldt:
Ruim een week voor aanvang van de Delta Lloyd 24-Uurs Zeilrace staat de teller op 620 voorinschrijvingen.
Ook moedigen zij iedereen aan om de wedstrijd online te volgen…
Daarvoor gebruiken ze drie camera’s, waarvan er één rond blijft varen aan boord van een rubberboot. Daarop zit tevens een fotografe die geregeld beelden naar de wal zal sturen. Die worden online gepubliceerd met korte verslagen.
…en om de finish in Medemblik te komen bekijken:
Op zaterdag 26 augustus loopt de oude haven van Medemblik vanaf 17.00 uur langzaam vol met alle deelnemende jachten. De massale finish is vanaf de wal prima te volgen en levert een mooi schouwspel op. Als iedereen binnen is, barst in het oude Zuiderzeestadje het feest los.
Wie ben ik om me daar niet bij aan te sluiten? Supporters van s/y Lovefool.nl, verenigt u! Het wordt onze tweede keer, dus we zetten zeker hoger in dan ons prima resultaat van vorig jaar. En we hebben nu niet één, maar twee boten, beide uit Flevomarina, die we in elk geval zullen verslaan. 😉
Bij het reddingrapport van KNRM-station Katwijk zijn enkele foto’s geplaatst van ‘de lancering van De Redder’ (dat gaat me meer reli-ads opleveren!), naar aanleiding van ons hachelijke avontuur voor Scheveningen. Om ze niet te veel van bandbreedte te beroven, heb ik ze ook maar even in een klein Flickr-setje geduwd, met slideshow. Wat een branding en wat een helden!
Zaterdag varen we vroeg in de ochtend uit Schevingen weg. De zee is nog steeds erg woelig en we zijn blij dat we de stroom mee hebben, want de wind is net te noordelijk om rechtstreeks naar IJmuiden te zeilen. Maar met een paar grote slagen weten we ’t toch behoorlijk snel te doen.
Hoog aan de wind, sturend tussen de “paaltjes” door, met nu en dan een lekker zonnetje op dek, passeren we enkele jachten die veel vroeger dan wij vertrokken zijn. En met de kentering van het tij zeilen we tussen de pieren naar binnen.
We gaan vlot door de sluis bij IJmuiden en zitten weer op zoet water. En na het motortochtje door het Noordzeekanaal komen we aan in het bruisende Amsterdam. Het bruist dit keer wel heel erg, is hier iets aan de hand dan? 🙂
Vlak voor borreltijd leggen we aan in de sympathieke kleine jachthaven W.V.S. Aeolus. Een handig plekje, want die avond kunnen we, met Wilfred maar helaas zonder Iris, terecht in het bijzonder restaurant Hotel de Goudfazant – nu eens wél op loopafstand en niet voor niks met lovende recenties.
Op zondag is het nog even “knokken” voor de Oranjesluis en daarna op het drukke Markermeer. Wat een boel bootjes opeens weer, hier op dit watertje! Maar het water is wel lekker vlak, het windje rustig en het zonnetje comfortabel. We komen op tijd aan in thuishaven Monnickendam voor een lekker vers gebakken visje, waarna we de boot leeghalen en vertrekken naar huis. Een heerlijke zeilvakantie, dat was het zeker. Wanneer is het weer weekend?
