Al een paar jaar laten we de boot in de winter lekker in het water liggen. IJs is niet erg, zolang er maar geen schotsen tegen de romp aan schuiven. In de lente of zomer gaat ze er dan even uit, voor de jaarlijkse onderwaterinspectie, nieuwe antifouling en een poetsbeurt.

Door het dikke ijs van afgelopen winter is, vooral op de waterlijn, de verse antifouling hard nodig. En doordat we nu meer op zout varen, maakt kalkaanslag die poets- en waxbeurt zeer dankbaar werk. Maar het puntje ‘inspectie’ is dit keer heel serieus:

Vochtplek

De schroefas is een punt van aandacht, dat wisten we al. Bij de uithouder blijkt de coating flink af te bladderen, en met wat krabben komt er vanzelf een vieze bruine vochtplek onder vandaan. Gelukkig is er geen structurele schade, maar de ‘huid’ moet hier wel even goed hersteld worden. Een klusje wat we graag even overlaten aan de professionals van de werf.

Anode

Het blijkt vaak voor te komen, maar suf is het wel: De anode die ik vorig jaar verving hangt hartstikke los om de schroefas. Ergens is dit wel een opluchting: dat irritant tikkende geluid komt dus gelukkig niet uit de keerkoppeling. De versleten boosdoener wordt verwijderd, z’n slijtplekken netjes herstelt en de vervanger goed aangedraaid. En voordat de boot erin gaat draai ik ‘m nog een keer aan. (En dan nóg een keer.)

Al met al staan we nu wat langer op de wal dan gepland. Gelukkig past dat prima in de plannen voor deze weekenden, met activiteiten op de wal en (andermans) wedstrijdboot. En vóór de vakantie is het bootje weer helemaal in orde.