Exmouth is niet alleen een beetje jammer vanwege z’n lastige aankomst. De wind is er ’s avonds bovendien te koud om echt van het wijdse uitzicht te genieten. Het eten (steak uit Brixham) smaakt er gelukkig wel prima! Na een kort en niet heel relaxed nachtje aan de mooring rammen we, niet helemaal lekker op de tijstroom, door naar Weymouth. En daar blijven we een nachtje extra, vanwege de voorspelde ZW 7 Beaufort die ons niet zou helpen om vanuit het westen de Solent op te varen.

De verwaaidag wordt nuttig besteed met een bustocht over het schiereiland van Portland, tot aan het zuidelijke puntje “Portland Bill”. Een desolate en fotogenieke plek. Met deze wind en stroming zou de eerder genoemde race aldaar bovendien voldoende visueel spectakel op moeten leveren. En dat gebeurt zeker: Tot vier keer toe zien we een onfortuinlijke zeiler z’n boot nét niet krap genoeg de “binnendoor-route” nemen. Vier keer gaat het mis, maar loopt het gelukkig zonder zichtbare schade af.

Binnendoor

Bij Portland Bill heb je de keuze tussen enkele mijlen omvaren, of binnenlangs de op z’n minst rommelige, meestal gevaarlijke maalstromen af te steken. En als je ook maar ietsje meer dan de aangeraden 50m uit de rotsachtige kustrand vaart, sleurt de vreselijk sterke getijstroom je genadeloos mee de wasmachine in. Binnen een kwartier wordt een weerloos zeilbootje alle kanten op geslingerd, door grote golven overspoeld en mijlenver uit de kust gezet. Op z’n minst loopt het ego van de schipper een flinke deuk op, maar het kan ook erger.