In Brighton blijven we een extra dagje. Helaas niet alleen omdat Brighton ons zo goed bevalt – De douches zijn nog luxer dan in Eastbourne; De haven is groot, mondain én gezellig; De pier is prachtig en de binnenstad leuk, met erg lekker eten. – maar ook omdat het lekkere eten mij helaas niet zo goed schijnt te vallen. (Hoezo kan ik ineens geen oesters meer hebben? Was dat wat me in Boulogne ook al ‘onder zeil’ hielp?) En door deze dag valt The Isle of Wight af.

Cowes

De grootste haven op The Isle of Wight is die van Cowes. Volgens mij moet Cowes één grote havenplaats zijn. En niet alleen dat: het is het zeilers-Mekka van Engeland. En laten we er nou net, tijdens de wereldberoemde Cowes-week, slechts een dag varen vanaf liggen. Maar ja, we moeten ooit weer naar huis. En liefst niet té gehaast. We hebben tenslotte vakantie.

Vanuit Brighton nemen we dus de veilige keuze: richting huis, weer via Eastbourne. En in Eastbourne nemen we lekker de tijd om deze prachtige oud-Engelse badplaats ook even goed te verkennen. En te shoppen… want ook hier hebben ze, net als in Brighton, een 24/7 (super) supermarkt vlakbij de haven.

Dover

Vanuit Eastbourne vertrekken we in alle vroegte, in dikke mist, richting Dover. Door de mist lopen we een beetje vertraging op. (Het was zulk slechtt zicht dat we een uurtje voor de Sovereign Harbor hebben gewacht.) Later bleek dat er werkelijk geen wind zou zijn, dus het rustige tochtje naar Dover hebben we alleen gemotord en Bob laten sturen.

Op dit moment liggen we hier in de Tidal Marina. Dat van de drie jachthavens de enige waar je niet achter een sluis ligt en dus ieder moment van de dag, met elk tij kunt vertrekken. Want waar we morgen heenvaren is wederom een verrassing. Wie het weet mag het zeggen!