Ook het afgelopen weekend is het mooi weer. Maar wel mistig. Vrijdagavond blijven we daarom lekker thuis, de volgende dag gaan we lekker naar de boot en meteen het water op.

Verdwaald

Het is opnieuw vrij heiig, zaterdagavond is meer mist voorspeld. We willen wel voor ’t donker ergens binnen zijn, dus Medemblik valt af. En maar goed ook: die middag verdwalen we zelfs (een beetje) in die mist. De GPS houdt er namelijk mee op terwijl we “zomaar” wat rakjes over het Markermeer aan het maken zijn.

Oeps. Waar bevinden we ons eigenlijk? Waar is de kust? En als we kust zien: is dat Enkhuizen of… Hey, is dat toch niet gewoon Volendam?

Gelukkig weten we in de loop van de middag toch de haven van Hoorn nog te vinden. We eten prima en gezellig bij Grieks restaurant Plaka en op met onze thuishavenplaatsgenoten van de Jamas drinken nog een paar biertjes in de Beiaard. Leuk, maar helaas: nog steeds hebben we de échte zeilerskroeg van Hoorn nog niet ontdekt.

Moeders aan boord

De volgende dag is er helemaal geen wind. Dus motoren we naar Edam, om daar m’n mams op te pikken. Want met zo’n windstil dagje durft zelfs zíj een stukje mee te varen! Er waait leter en klein briesje en we genieten met volle teugen – zachtjes zeilend tot er bij de zonsondergang boven Monnickendam helemaal geen wind meer is.

Het beste restaurant van M’dam (NOT!)

Dan eten we een zalig (NOT!) van een zeer creatieve (NOT!) avondmaaltijd in het uiterst sfeervolle (NOT!) en klantgerichte (NOT!) restaurant De Waegh. Helaas, maar dit was echt de laatste keer. Sneu eten voor te hoge prijzen, te onervaren bediening en een chef die zich niet laat zien. Jammer dan!