Na Ramsgate (ja, daar waren we dus) varen we een behoorlijk saai, schijnbaar windloos tochtje het kanaal weer over naar het franse Boulogne. Het is vooral héét: zowel onderweg als in de haven branden we bijna van het dek af.

Boulogne

Boulogne is niet meer zoals vroeger: zij-aan-zij wachten tot de sluis van de stadsrivier ’s nachts ineens alle jachtjes de haven uitspuit. Het is er tegenwoordig prima voor elkaar: Het hele havengebied is serieus opgeknapt en we liggen er lekker in een comfortabele box. Dat mocht ook wel, want we hebben de vermoeidheid van eerdere tochten nog steeds in het lijf zitten. Dus we blijven maar een extra nachtje liggen.

Vanaf nu gaan we het wat rustiger aan doen. Niet meer van die lange stukken. Dachten we…

West 🙁

De overkant lonkt echter nog steeds. Van de vriendelijke zeiler Derek die we in Ramsgate (natuurlijk in de RTYC) tegenkwamen kregen we het advies:

West 🙁
East 🙂

Maar ondanks dat advies besluiten we vanmorgen vroeg naar het westen te koersen. Bij zonsopgang vertrekken we. Pal west, naar Eastbourne of misschien zelfs Brighton.

Het is dus toch een lange tocht: van de geplande 55 zeemijl zijn d’r niet zoveel bezeild. Uiteindelijk komen we vlak voor zonsondergang aan in Eastbourne. We hebben weer 70.99 zeemijl op de teller erbij, en een dikke 16 uur varen. Gelukkig zijn de stukjes vanaf hier échte dagtochtjes. Toch?

We hebben een lezer!

Bij aankomst in de Royal Souvereign, de jachthaven van Eastbourne, worden we trouwens enthousiast begroet door een (trouwe?) lezer. Roland, zegt de naam Marcel je iets? Hij doet je de groeten!