Afgelopen weekend was een pittig trainingsweekend, in tegenstelling tot dat van vorig jaar. Het was vooral erg nat, zeker op zondag. Zo nat, dat het af en toe leek op “zwemmen boven de waterlijn”. Maar ’t waaide lekker (5-6 Beaufort) en we hebben een paar mooie rakjes kunnen maken, waaronder een nachttochtje naar Hoorn. Ookal zijn er twee van de crew van vorig jaar ‘overgelopen’ naar een ander schip; Qua bemanning zijn we er wel klaar voor!

Bijna klaar dan

Qua boot en bevoorrading zijn we er bijna klaar voor. Vrijdagavond heb ik de omvormer zo geplaatst dat -ie niet meer stoort op de GPS. Belangrijk, want alleen op de batterij houdt de iBook het geen 24 uur vol. Erop staat nu een nieuw, officieel aangeschaft navigatie-pakketje met daarin alle waypoints voor de 24-uurs.

Zaterdag hesen Mike & Inez me tot halverwege de mast om de vlaggelijn-katrolletjes aan de eerste zalingen te bevestigen. (Hoe moet je anders de protestvlag hijsen als je die vuile overlopers tegenkomt? 😉 Zondag is al het voor de race onnodige klussenspul en gereedschap van boord gehaald. En gisteren soldeerde ik wat losse draadjes in de marifoon, zodat -ie niet meer alleen op noodkanaal 16 kan zenden/ontvangen. Da’s namelijk niet alleen maar lastig, zoals tijdens ons stormavontuur wel bleek.

Chrisje repareerde ondertussen de Lifesling, die we hopenlijk (ook) niet nodig hebben. Dat laatste geldt ook voor de rest van de verplichte veiligheidsuitrusting, die opnieuw is gechecked en oké bevonden.

Cruciale klote-klus

Onze race-nummers (775) van vorig jaar kunnen opnieuw gebruikt worden. Er rest ons slechts het uitzoeken van de juiste zeilen voor aan boord, het pakken van voldoende droge kleren en meer-dan-voldoende proviand. En nog een hele cruciale klote-klus: het mastnavigatielicht.

Voor de 24-uurs race is het voeren van het driekleurig navigatie-licht in de top van mast verplicht. Zonder deze verlichting wordt je direct gediskwalificeerd. Een prima regel, zo ontdekten we vorig jaar: Het geeft eenheid en daarmee duidelijkheid en dus veiligheid, ’s nachts op het nogal drukbevaren water. (Zeker als niet iemand z’n driekleurenlicht ondersteboven heeft gemonteerd, zodat je denkt dat -ie achteruit op je af komt varen. En als iedereen z’n dek-navigatielichten braaf uit heeft staan, ahum.)

De mast in

Tijdens ons tochtje zaterdagnacht ontdekte ik tot m’n schrik dat m’n driekleurenlicht ’t niet helemaal overleeft heeft, de laatste keer dat de mast eraf is geweest. Het falen van die cruciale lamp zou natuurlijk overal kunnen zitten. Maar ik heb het inmiddels helemaal doorgemeten en kom er niet omheen: vóór de race begint moet ik (helemaal) de mast in om ’n lampje te vervangen.

Ach, ’t dat fixen we ook wel weer. Kom maar op, race-nummers 2093 en 94!