Een paar mooie daagjes verder bevinden we ons ineens in België. In ’t prachtige (ahum) Blankenberge, om precies te zijn. We zijn dus lekker op weg. Ook al al zal ’t waarschijnlijk niet de Carieb worden, wie weet hoe ver we komen deze week.

Hobbelig

Vanuit IJmuiden zeilden we dinsdag met Paul & Anke naar Scheveningen. Een lekker rustig tochtje, waarbij alleen het laatste stukje voor de haven een beetje “hobbelig” is. Maar alle magen houden het (net) en bij de borrel is iedereen er weer helemaal bij.

Woensdag zetten we Paul & Anke op de tram en vertrekken met z’n tweetjes naar, ehm… ’t zuiden? We denken nog even aan Blankenberge. Maar da’s wel meteen een tocht van 90 zeemijl. En de stroom is door ons trage vertrek al lang niet meer mee. Maar belangrijker, de wind wel. In hele bescheiden hoeveelheid, dus echt opschieten kunnen we niet.

Op tij(d)

Uiteindelijk wordt het Neeltje Jans. Geen overdreven gezellige plek voor de nacht, maar prima om heerlijk te wiegen in ons slaap. En om de volgende morgen (vanmorgen dus) eens wél op tij(d) af te varen. Op de motor, want wind was er de hele tocht praktisch niet.

Schippersdouche

Momenteel is het weer “dreigend”, met een boel wolken waar af en toe een druppeltje uitvalt. Er wordt wat onweer voorspeld en dat is welkom: met dit benauwde weer helpt de bekende “schippersdouche” echt niet meer. Je zweet je kapot! Maar de haven is gezellig vol en Blankenberge blijkt ook z’n mooie kanten te kennen (waaronder ’n gratis, slechts lichtelijk irritant gesponsorde, WiFi-connectie in de haven). We vermaken ons hier wel. “Ja want vanavond, gaan alle remmen los…” Of toch maar niet?