Het is koud als we na weken weer ‘ns bij het bootje aankomen. Voorzichtig klim ik op onze wankele ladder aan boord. Van beneden af ziet het er al niet helemaal lekker uit, maar van boven bezien blijkt het echt mis te zijn: het dekzeil staat vol water. En ijs.

Het dekzeil was al nooit helemaal voor onze boot bedoeld. Want een tweedehands jas kan natuurlijk ook nét niet goed zitten. Er was dus een kans dat ’t geheel zou gaan hangen. Verschillende factoren hebben hieraan bijgedragen: een te rekbare kraanlijn, waardoor de giek onder het gewicht tot op het kajuitdak is gezakt, duct-tape – niet watervast dus nooit echt geschikt voor aan boord, en natuurlijk de overvloedige hoeveelheid regen van de afgelopen tijd.

Zwembad in de kuip

Nu staat de boel dus nu vol water. En niet zo’n beetje: de kuip lijkt wel een zwembad, tot aan de reling overspannen met een grote blauwe zak vol ijzig water.

Er blijft maar één oplossing over: lekprikken, leeg laten lopen (in de kuip) en dan: Jas uit! Dan maar zonder dekzeil de winter door, wat dit zou tot veel meer schade kunnen leiden. Al was het maar vanwege het enorme extra gewicht van zo’n zwembad.

Leuke hoedjes

Chrisje probeert nog iets van de afgedankte winterjas te maken: leuke hoedjes bijvoorbeeld. Ehm… voor de lieren dus, zodat ze niet stukvriezen. Ik ga ondertussen binnen aan de slag, daar voelen we namelijk ook wat nattigheid.

Opnieuw – en ondanks het dekzeil – staat er een flinke plens water in de bilge. Dus weer hozen, pompen en sponzen. En ik geef de mastvoet een extra rubberen rand, in de hoop dat het de binnen wel droog blijft.

We moeten ons bootje maar niet meer zó lang alleen laten, deze winter.