Zaterdagmorgen vertrekken we in alle vroegte uit Utrecht, om via M’dam (waar ’t gros van onze zeilspullen natuurlijk nog aan boord lag) op tijd in IJmuiden aan te komen. In de jachthaven van IJmuiden treffen wij Bas (ja, weer een zeilende, andere Bas), schipper van de Stormmeeuw en zijn vaste crewlid, oud Olympisch kampioen Olaf, a.k.a. “de mof”.

Race met klassiekers

In ’t Ankertje waren wij ze vorige week al tegengekomen: een gezellig stel fanatieke zeilers, die ons voor dit weekend uitnodigden om mee te varen in de Noordzeerace II van de VKSJ. Da’s een hele eer, en vooral een leuk vooruitzicht. Het zou met windkracht 6-7 WZW een pittig dagje voor de kust van IJmuiden worden.

We zagen er erg naar uit: eindelijk weer een tocht op zout water. En dan ook nog een spannende race met allemaal mooie klassieke bootjes! Maar IJmuiden ligt niet, zoals wij verwachtten, vol met klassiekers. Al snel blijkt dat het wedstrijdveld uit maximaal twee bootjes zou bestaan.

Line honours

Natuurlijk gaat de race wel door. Want ook al haakt de competitie “een beetje” af, een mooie zeilkans als deze laat niemand graag voorbij gaan.

Al snel wordt duidelijk dat de Stormmeeuw de gedoodverfde winnaar van deze racedag zou worden: De enige andere deelnemer, de Joanne van de sympathieke Leon & Marg, gaan voor de DNF (of was het nou een DNS?), zodat wij de wedstrijd om de eer kunnen uitvaren. De wind gaat in de loop van de race iets liggen, maar de deining is stevig genoeg om de maagjes te beroeren. ’t Is flink “zout happen” en beuken op de golven aan boord van de Stormmeeuw!

Terug in de haven wordt de overwinnig gevierd met lekkere happen en Weduwe. De dag wordt afgesloten met een gezellige maaltijd bij de ongezellige chinees in de haven en een borrel in de lokale bar.

Bas & Olaf, bedankt voor een héél mooi tochtje. Hebben we dit jaar toch nog zout geproefd!