Afgelopen week beleven we misschien wel het mooiste zeilweekend van deze hele zomer. (Qua weer dan, niet qua mooi en hard zeilen.) Een prachtig briesje, stralende zon, ’n bijzonder aangenaam temperatuurtje en een meer vól met bootjes. Zalig!

Vrijdag eten Chrisje en ik Thais in Monnickendam, bij het gevaarlijk lekkere Naang Nuan. De blusbiertjes bij de Zwaan blijven echter beperkt, want zaterdag vertrekken we netjes op tijd naar Enkhuizen. We hebben er twee belangrijke doelen: Kniest en het Ankertje…

Shoppen en genieten

Bij George Kniest shop ik – eindelijk – een nieuw schakelpaneel. (Het monteren ervan stel ik nog even uit. Da’s meer iets voor een minder zomerse dag, niet voor deze gezellige namiddag in de overvolle buitenhaven van Enkhuizen.) En bij Café ’t Ankertje kopen we… (Tsja, wat koop je eigenlijk bij ’t Ankertje? Gezelligheid? Danspasjes? Flirts? Plat vermaak? Hoofdpijn? 😉

De volgende ochtend komt Peter aan boord, om ook eens wat brownie points te verzilveren. Hij had geen betere dag kunnen uitkiezen: Met een ruim koersje speren we richting Muiden. Zeer relaxed, maar toch met een knoopje of 6-7. Wat zeilt het bootje toch lekker!

Volle bak

Volgens mij heb ik het Markermeer nog nooit zo vol gezien; zelfs niet met de 24-uurs. Honderden zeiltjes komen ons achterop varen. Waarschijnlijk zitten al deze zeilers op het water met de gedachte dat dit het laatste mooie zeildagje van het jaar is. En getuige alle vrolijk groetende gezichten, genieten ze er allemaal even hard van als wij.

Ome Ko is No Go

Helaas blijkt een biertje op het terras van Ome Ko er niet in te zitten. We zijn niet welkom: Muiden ligt helemáál vol. We gooien (niet boos, wel een beetje teleurgesteld) het roer weer om en sturen weer richting Monnickendam. En na een wederom geslaagd maaltje bij Los del Puerto, duiken Chrisje en ik voldaan onze hut in. Want waar kan je de maandag beter uitstellen dan aan boord?