Mijn actuele updates op Twitter gebruik ik regelmatig als excuustrut om dit blog niet meer zo frequent te updaten. Afgelopen zaterdag werd ik daarin echter flink terechtgewezen. Ik ontmoette op de steigers van Brighton spontaan twee trouwe lezers. Geen van beide had een connectie met mijn meest trouwe lezer (hoi mam!) maar wel groot gelijk: Er moet weer meer geschreven worden. En gelukkig valt er ook weer genoeg te schrijven, zowel over bootklussen als zeiltochten. En over Apple-zaken, maar dat nog even terzijde.

We zijn inmiddels weer op pad, een paar weken lekker zeilend “richting de Zuid”. Ik zal snel een begin maken met het verslag van de tocht… en dan wel zien hoe de wind waait c.q. het reisverslag vordert.

Begin van een nieuwe zeiltocht

Ruim een week geleden vertrekken we uit Hellevoetsluis, met matig zeilweer: veel nattigheid en een wind van 7+ Beaufort. Ook die twee trouwe lezers weten wel wat dat betekent: We nemen zaterdag en zondag de Staande Mast Route, via Wolphaartsdijk naar Vlissingen. Onderweg breekt eindelijk het zonnetje door. En maandag is ook het windje lekker. We zetten de zeilen, op weg naar Oostende. De nieuwe zeilen, eindelijk!

Nieuwe zeiltjes

Afgelopen oktober scheurde onze oude genua en in maart besloten we om ook het grootzeil te laten vernieuwen, door Quantum Sails. De nieuwe zeilen zijn vlák voor vertrek pas klaar, zodat we er nog niet eerder mee gevaren hebben. Inmiddels kan ik maar één ding concluderen: Dit hadden we veel eerder moeten doen!

Het nieuwe grootzeil is een dikke 10% groter dan het originele lapje. Het maakt (ietsje teveel) gebruik van het feit dat de nieuwe giek langer is dan die oude, pijnlijk geknakte giek. Het is bovendien mooier “uitgebouwd”, wat betekent dat er meer oppervlak bovenin zit, waar het harder waait. De bovenste twee latjes lopen door tot de mast, de onderste twee niet. Hierdoor is het zeil altijd mooi gevormd, hoe je het ook trimt.

De nieuwe genua is volledig anders gesneden: een mooie moderne en strakke vleugelvorm in plaats van de ouderwetse, uitgezeilde driehoek. Dat merk je enorm met varen, want we kunnen nu veel meer met de zeiltrim. ’t Is nu nog telkens zoeken naar de optimale stand, maar je merkt duidelijk dat het bootje veel beter loopt. Nog een voordeel: het ziet er beter uit!

Vervolg van de tocht

De tocht voert van Oostende verder via Duinkerke naar Boulogne. Daar ontmoeten we Ard & Eileen op de Ace, de rete-snelle zeilboot waarop Chrisje en ik als vaste wedstrijdbemanning meevaren. De voorraad uit Oostende wordt aangebroken en na een gezellig dagje chillen in Boulogne varen we samen op achter hen aan, naar Brighton.