Het begint op een “stuk in dertien delen” te lijken. In principe is de strijd echter gestreden, want DOV heeft uitgekeerd. Maar moeten we het hierbij laten?

Na het schadeonderzoek hoorden we niks meer van onze verzekeraar, noch van de tegenpartij. Maar afgelopen week verschijnt van de eerste een brief: Uit onze naam is er een niet onaanzienlijk bedrag uitgekeerd. Daarmee is de zaak afgedaan. We hebben geen no-claim, dus het kost ons feitelijk niks.

Maar het voelt nog niet echt lekker. (En hoe zit dat met St. Marc…?)

Kunt u dat toelichten?

Wanneer ik bel met DOV vertelt men mij dit: Het is aannemelijk is dat St. Marc, het door ons gebruikte schoonmaakmiddel, heftig genoeg zou zijn om de lak van de Blond aan te tasten. En de door ons geconstateerde lakschade aan de ándere zijde van onze buurboot is verder irrelevant. De schade aan onze zijde zou door onze toedracht hebben kunnen ontstaan. Dus hebben ze uitgekeerd.

That’s it. En nu kunnen we twee dingen concluderen: óf St. Marc zuigt, óf we worden genaaid.

1. St. Marc zuigt

We sluiten helemáál niet uit dat er daadwerkelijk schade is ontstaan dankzij de St. Marc. Maar dit is op z’n minst zéér verbazend te noemen. Zoals ik al meteen schreef staat St. Marc algemeen bekend als een veilige, onschadelijke en millieuvriendelijke verfreiniger. Maar blijkbaar kan het moderne, robuuste bootlakken toch ernstig beschadigen!

Mocht het bovenstaande verhaal een feit blijken, dan kan ik maar twee dingen zeggen, alvorens stil in een hoekje te kruipen: Aan iedere onwetende watersporter die St. Marc gebruikt, weest gewaarschuwd! En aan de schipper en aan de eigenares van de Blond, aanvaardt a.u.b. onze nederige excuses terwijl ik al mijn 34 voeten in de mond stop. Mea culpa.

2. We worden genaaid

Stel dat St. Marc het onschuldige schoonmaakmiddel is dat het zegt te zijn. De brieven die expertisebureau Vijzelaar schrijft, hebben dan blijkbaar meer inhoud en overredingskracht dan hun website (die al maanden plat lijkt te liggen).

De beheerder van de Blond heeft wellicht samen met de illustere schade-expert een dusdanig belastend schrijven aan DOV gericht, dat de laatste zich geroepen voelde om zonder tegenstribbelen over de brug te komen met een forse schadevergoeding. (En dit alles terwijl de Blond medio april alweer in een schitterende, verse laag donkerblauwe lak stond.)

Daar gaat dan onze goede naam (en ons vertrouwen in de mensheid).

Nattigheid

Iedereen voelt wel aan z’n water dat we het hier niet bij kunnen laten zitten. Als stelling 2 waar is, hebben we wel wat emotionele genoegdoening te halen. En blijkt stelling 1 de ware toedracht te zijn, dan wil ik graag ook de niet- financiële consequenties dragen. Tot die tijd buk ik nog even niet voor het zeepje dat St. Marc heet.

Wordt wederom vervolgd…

Eerdere berichten:

• Burenruzie II – Schadeonderzoek
• Burenruzie?