Het waait zondag lekker door, dus blijven we een extra dagje in St. Vaast. We genieten aan boord van de lokale oesters die we praktisch zelf van het strand hadden kunnen plukken. ’s Avonds genieten we ook van het andere, bijzonder smakelijk eten in het knusse restaurantje Le Chasse-Maree. Bovendien is het kermis. En da’s altijd dik feest. (Ahum.)

Op maandag vertrekken we met nog steeds een dikke 5 Beafort in de rug naar Ouistreham. Dat plaatsje is in alle omstandigheden goed aan te lopen, al schijnt het volgens de pilot niet veel bijzonders te zijn. En achteraf gezien is dat een understatement.

Douches froides

Na een belachelijk lange wachttijd voor de sluis, die natuurlijk niet volgens de boekjes draait, komen we terecht in een van de meest desolate jachthavens die ik ooit gezien heb. Flevo Marina, Almere Muiderzand en de Grand Large in Duinkerken zijn er niets bij. Het lelijke dorpje dient als doorgangsstation voor de reizigers van de veerboot naar Portsmouth. Gelukkig ligt het op minimaal twintig minuten lopen. Het strand ligt op nog wat meer afstand van de haven, en voor die paar aftandse watersportwinkels moet je een half uur de andere kant op.

Ookal biedt deze Franse haven natuurlijk geen fatsoenlijk draadloos internet, het personeel in de haven leek in eerste instantie aardig en de sanitaire voorzieningen ook. Totdat de douches het ’s morgens begeven en we het zonder warm water moeten stellen. Dan mag je wachten tot het probleem misschien morgen opgelost is of – ook letterlijk – genieten van een koude douche.

Non

Die duurbetaalde douchemunten kun je uiteraard niet ruilen. Non monsieur, bien sûr “pas de changer”. Nu spreekt men ineens helemaal geen Engels meer en mag je het doen met de kansloze mededeling dat deze muntjes ook in nabije marina’s bruikbaar zijn. So fucking what!

Fijn, die Franse gastvrijheid. Gelukkig vertrekken we hier vanmiddag en ontmoeten we een paar fijne vrienden in de volgende haven. Mag ik daarna alsjeblieft terug naar Engeland?