Natuurlijk moet ik het verhaal van deze tocht wel even afmaken. En gezien mijn huidige, geblesseerde conditie kan dat best even vanaf de bank.

Via Dieppe en Boulogne

Vanuit Fecamp vertrekken een stuk of tien boten bijna tegelijk naar bijna allemaal dezelfde bestemming: Dieppe. Het is erg licht weer en op de drifter (een hele grote, bolle genoa) komen we net aan de wind niet erg lekker vooruit. Wanneer we als een van de laatste boten lichtelijk gefrustreerd op onze bestemming aankomen blijken we bovendien een bijzondere dolfijnenshow gemist te hebben: Vlak vóór het havenhoofd schijnt een handvol van deze prachtige dieren een drietal boten op spectaculaire wijze te hebben vermaakt. Helaas, maar toch bedankt voor de vis.

Van Dieppe zeilen we de dag erop door naar Boulogne. Opnieuw met meerdere boten en opnieuw met weinig wind. Dit keer lopen we echter een stuk beter, met de spi als halfwinder. En aangekomen in de haven wordt het erg gezellig als bij de spontane boordborrel steeds meer zeilers uit Hellevoetsluis (uiteraard Bianca en Tjeerd van de Seven, maar ook Judith & Marcel van de Libelle, en later Janet & Tjitte van de Cinta Baru) in onze kuip plaatsnemen. Met acht man hangt het kontje bijna in het water, zo gezellig is het.

Naar Oostende (geen Calais gezien!)

De volgende dag is stevige wind beloofd. Maar het regent bovendien ongelofelijk hard. Terwijl we met gemiddeld(!) 9.5 knopen over de grond voorbij Calais stuiven, is die stad een paar mijl uit de kust nauwelijks te zien. Wel merken we dat we er dichtbij zijn als vlakbij ineens twee grote invarende ferries uit de grijze brei opdoemen. Vlak erna komt er nog eentje naar buiten. Houden we voldoende afstand, ondanks onze enorem snelheid? Snel blijkt natuurlijk dat zij nog veel harder gaan en rustig voorlangs voorbij schuiven.

De wind neemt voorbij Duinkerken wat af. Maar de lange tocht gaat nog steeds zó snel dat we in Oostende aangekomen, een prachtplekje kunnen vinden: We liggen als vierde langszij.

Oostende, Hellevoetsl(h)uis

We nemen nog één extra dagje vakantie in Oostende. Om op te drogen, uit te rusten en een beetje te werken. Maar lokale haven-Wifi hapert dus de “floating office” moet helaas nog een dagje dicht. Dan maar luieren op dek, in de volle zon. En na een zalige maaltijd bij de Royal North Sea Yachtclub en een nieuwe lading “smokkelwaar” van de General Stores, zijn we klaar voor de thuisreis.

Ook die laatste tocht loopt vlot, voorspoedig en bijna helemaal droog. We halen makkelijk voor tienen de vestingbrug. En net ná de indrukwekkend bewolkte zonsondergang ligt het bootje weer, helemaal veilig, in haar eigen box. En wij kunnen de volgende ochtend bijna ongeschonden naar huis. Een absolute topvakantie!