Op donderdag na de geplande lay day in Vlissingen waait het nog steeds erg lekker door, buiten. In de Westerschelde beuken, recht voor de havenmond, enorme golven vanuit zee. En ook omdat ik niet erg lang geslapen heb, pakken we de route binnendoor.

De Reeds, onze nautische bijbel, zegt van de SMR niet voor niets:

[It] can be a useful means of progressing […] through the Dutch inland waterways, when conditions at sea make this difficult or impossible.
[…]
It is an interesting and rewarding route.

Staande Mast Route

We varen met een heel convooi van andere bootjes het meest zuidelijke stukje van de SMR, het Kanaal door Walcheren. Langs Middelburg, waar we snel een paar bootschappen doen. (Hier kom ik later nog op terug!) En dan over het prachtige Veersemeer, de Oosterschelde op, onder de Zeelandbrug door, bijna meteen de haven van Zierikzee binnen.

Het grootste stuk is met de dikke vlagen Zuidwesten wind nog bezeild ook. It is a rewarding route indeed.

Hoewel… Al met al zijn we zo in een dag varen zo’n 11 zeemijl dichter bij Scheveningen gekomen, gerekend vanuit de Roompotsluis. In afstand schoot dit dus niet zoveel op. Maar ach, het was een mooi stukkie.

Weer naar buiten

Als we volgende dag de Oosterschelde oversteken krijgen we meteen een hele dikke bui over. Maar de rest van de dag blijft het droog en maakt de ZW 4-5 Beaufort en de dikke stroom dat we, precies volgens Chrisjes strakke tochtplan, ruim vóór zonsondergang in Scheveningen aankomen.

Het is gezellig vol en weer zalig eten bij ons (inmiddels) vaste stekkie: La Stella Marina, een fantastisch Italiaans restaurant met uitzicht op de haven in de zonsondergang.

Vanaf hier is het ‘afronden’. We pakken maar weer (zucht) het saaie Noordzeekanaal en IJmuiden is slechts nog een halve dag varen. Onze beruchte thuishaven Monnickendam is daarna ook nog een halve dag. Met een beetje pech zitten we dus zondagavond weer bij Marktzicht aan de bar. 😉