Donderdagavond bezoeken Chrisje en ik Sail 2005. Want we willen Bonduelle, Platitum en Roy Heiner’s nieuwe VO60 (ex-Tyco, eentje uit de vorige VOR) wel eens van dichtbij zien. Ohja, en ook al die grote oude zeilboten natuurlijk. En heel even die oude jongensdroom koesteren in het binnenste van zo’n imposant Marineschip.
Helaas: Recht vóór onze neus meert Heiner af en gaat er vandoor, om niet meer terug te komen naar Sail. En zowel de Amerigo Vespucci als de Nederlandse Marineschepen zijn ’s avonds gesloten voor bezichtiging. Dus dat ging ook niet door.
Maar laat dit geen zielig verhaal worden. (Nou ok, nog één zeurpuntje dan: want een rot-end lopen, helemaal rondom de IJ-haven naar Java-eiland.) We genieten van al het gedoe op het water, bezichtigen een paar andere Tall Ships, kopen heel erg voordelige nieuwe landvasten, eten lekkere hamburgers, drinken een biertje, genieten nog meer van het uitzicht.
Knokpartij
En dan belt Kuif. Kuif is een oude vriend met een sloepie in de Amsterdamse grachten. Die is natuurlijk lekker aan het ronddobberen op Sail. En 20 minuutjes later pikt hij ons op voor de “knokpartij” naar het vuurwerk op het IJ.
Iedere avond van Sail wordt afgesloten met een spectaculair vuurwerk. En alle boten – klein, groot, en héél groot – knokken zich de haven uit en het IJ op, om dit vuurwerk van dichtbij mee te maken. Het blijkt inderdaad een mooi stukje vonkenregen, maar het werkelijke spectakel komt daarna pas: De kluwen van boten transformeert zich binnen enkele minuten in een volledige chaos. Het IJ wordt een wasmachine gevult met lampjes, motorgeronk, krakende stootwillen, dieseldampen en getoeter. En om de chaos compleet te maken beginnen de logge, maar snelle en gevaarlijke binnenvaarders er van twee kanten doorheen te varen.
Van staal
Links en rechts zie je schippersgezichten verbleken. Vooral de stuurmannen op dure houten sloepjes en polyester zeiljachtjes voelen zich ineens wel heel erg kwetsbaar. Maar Kuif blijft cool. (Zeker stalen zenuwen. En natuurlijk een stalen boot. 😉
Kuif, bedankt voor deze leuke ervaring. Die fles rosé hou je tegoed. En dit tochtje telt zeker mee als Lovefool Brownie Points!
De Amerigo Vespucci vond ik erg bijzonder. Ik ben niet in het centrum van Amsterdam geweest, maar heb de sailin gevolgd langs het IJ in het noorden van Amsterdam (ook nog een half uurtje op het water gezeten, toen het schip de Stad Amsterdam net aan kwam varen). De Amerigo Vespucci vond ik vooral bovenin er erg apart uitzien… ik geloof dat hij bruine zeiltjes had opgerold of uitstaan, in ieder geval zag het er uit als bruine schotjes… hij kwam pas veel later aan dan de anderen… echt een immens en apart schip.