Lenteschoonmaak

Het is poetsen en boenen aan boord vandaag. Chrisje gaat benedendeks tekeer en ik neem het RVS op dek onder handen. Daarmee heb ik af en toe de mazzel dat ik in het zonnetje zit – maar ook af en toe de pech van een bijzonder fris windje.

Al met al valt het werk mee. En we verheugen ons op de eerste nacht van het seizoen op het bootje. Want niks is zo lekker als zacht wiegend weg te dommelen aan boord! En dan morgenochtend lekker het (standaard) boord-ontbijtje. Ik hoop maar dat ik er niet te lang naar hoef te zoeken.

Winterklaar

Grootzeil eraf, dektent eropWe geven het op, de nazomer is nu echt voorbij. Het bootje is vandaag winterklaar gemaakt: de motor zit, net als alle andere eventueel bevriezende onderdelen, vol met smurfenbloed antivries; het grootzeil is eraf; we hebben zelfs de oude dektent kunnen ophangen.

Laat die witte Kerst nou maar komen, wij zitten lekker thuis. (En ik ga hard nadenken hoe we Bob kunnen bevestigen.)

Het plafond, vóór en ná

Het plafond, v贸贸rIn die paar weekenden zonder giek hebben we niet stil gezeten. De klus waar we al jaren tegenop zagen hebben we nu (bijna) helemaal afgerond: het plafond zit erin.

Het plafond, náDe oude platen hebben we met een mooie nieuwe bekleding beplakt. Het spul heet Suwide en is, als ik de productomschrijving zo nalees, prima materiaal voor op ons bootje. We hoeven nu alleen de zijkanten, bij de raampjes, af te werken. En die geur van de 3,5 liter Contactlijm moet nog een beetje wegtrekken.

Wisseloord met een mast

Terwijl de wind met meer dan 30 knopen over ’t dek vlaagt, zitten wij binnen te genieten. Met die kapotte giek valt toch niet echt te zeilen, dus we gebruiken de boot dit weekend als ‘buitenhuisje’. En dankzij een paar succesvolle klussen is dat buitenhuisje weer een stuk comfortabeler geworden.

Mengpaneel

Een paar weekjes terug installeerde ik al de versterker, om de waterdichte buitenboxen van het nodige vermogen te voorzien. Gisteren zijn de binnenboxen in de kajuit gebouwd. En dankzij een pracht van een vondst op Marktplaats.nl kunnen we nu optimaal genieten van alle muziek die op de iPod staat. Ik besprak m’n vondst eerder via IM met Peter:

Bas: Jottum, net mooi mengpaneeltje gekocht.
… Voor op de boot.

Peter: Lekker!

Bas: 1 master-out (mooie schuif) en 1 rec-out (niet regelbaar)
… master > buitenboxen, rec > binnenboxen
… 4 of 5 ingangen
… in 1 > marifoon, in 2 > …, in 3 > iPod, in 4 > Radio

Peter: Wisseloord met een mast dus.

Bas: Wisseloord… mooi man.

Ok, misschien is het een beetje overkill aan boord van een verder nogal spartaans zeiljacht. Maar met het pisweer van de afgelopen weken is het toch wel lekker als je de kajuit met een druk op de knop in tropische sferen brengt. Dat begrijpt Peter natuurlijk ook:

Peter: Beetje spatwaterdicht?

Bas: Nop. Zeker geen bacardi-cola overheen gooien.

Peter: Maar goed, wie drinkt dat nou nog tegenwoordig.

Alles klaar

’t Cruciale driekleuren navigatielicht is weer gefixed! Het was inderdad een klote-klus, die heel wat zweet en tranen heeft gekost: Mike, die er speciaal voor naar Monnickendam was gereden, heeft me tot twee keer toe de mast in moeten hijsen. En ik heb daar in totaal zeker 2 uur helemaal bovenin gehangen, al prutsend aan dat stomme licht.

Maar uiteindelijk hebben we het samen voor elkaar gekregen. En gelukkig was het droog. Vlak voordat ’t donker werd deed -ie het. Ik durf ‘m bijna niet meer uit te doen.

Zin in!

Chrisje en ik blijven vannacht lekker op de boot. Lekker een flink nachtje slapen, wiegend in ons knusse hutje. Alles is verder klaar. Morgen werk ik nog een beetje aan boord en verder gaan we wat spullen opruimen en mentaal voorbereiden op de wedstrijd. We hebben er zin in!

Voorbereiding 24-uurs, editie 2006

Afgelopen weekend was een pittig trainingsweekend, in tegenstelling tot dat van vorig jaar. Het was vooral erg nat, zeker op zondag. Zo nat, dat het af en toe leek op “zwemmen boven de waterlijn”. Maar ’t waaide lekker (5-6 Beaufort) en we hebben een paar mooie rakjes kunnen maken, waaronder een nachttochtje naar Hoorn. Ookal zijn er twee van de crew van vorig jaar ‘overgelopen’ naar een ander schip; Qua bemanning zijn we er wel klaar voor!

Bijna klaar dan

Qua boot en bevoorrading zijn we er bijna klaar voor. Vrijdagavond heb ik de omvormer zo geplaatst dat -ie niet meer stoort op de GPS. Belangrijk, want alleen op de batterij houdt de iBook het geen 24 uur vol. Erop staat nu een nieuw, officieel aangeschaft navigatie-pakketje met daarin alle waypoints voor de 24-uurs.

Zaterdag hesen Mike & Inez me tot halverwege de mast om de vlaggelijn-katrolletjes aan de eerste zalingen te bevestigen. (Hoe moet je anders de protestvlag hijsen als je die vuile overlopers tegenkomt? 馃槈 Zondag is al het voor de race onnodige klussenspul en gereedschap van boord gehaald. En gisteren soldeerde ik wat losse draadjes in de marifoon, zodat -ie niet meer alleen op noodkanaal 16 kan zenden/ontvangen. Da’s namelijk niet alleen maar lastig, zoals tijdens ons stormavontuur wel bleek.

Chrisje repareerde ondertussen de Lifesling, die we hopenlijk (ook) niet nodig hebben. Dat laatste geldt ook voor de rest van de verplichte veiligheidsuitrusting, die opnieuw is gechecked en oké bevonden.

Cruciale klote-klus

Onze race-nummers (775) van vorig jaar kunnen opnieuw gebruikt worden. Er rest ons slechts het uitzoeken van de juiste zeilen voor aan boord, het pakken van voldoende droge kleren en meer-dan-voldoende proviand. En nog een hele cruciale klote-klus: het mastnavigatielicht.

Voor de 24-uurs race is het voeren van het driekleurig navigatie-licht in de top van mast verplicht. Zonder deze verlichting wordt je direct gediskwalificeerd. Een prima regel, zo ontdekten we vorig jaar: Het geeft eenheid en daarmee duidelijkheid en dus veiligheid, ’s nachts op het nogal drukbevaren water. (Zeker als niet iemand z’n driekleurenlicht ondersteboven heeft gemonteerd, zodat je denkt dat -ie achteruit op je af komt varen. En als iedereen z’n dek-navigatielichten braaf uit heeft staan, ahum.)

De mast in

Tijdens ons tochtje zaterdagnacht ontdekte ik tot m’n schrik dat m’n driekleurenlicht ’t niet helemaal overleeft heeft, de laatste keer dat de mast eraf is geweest. Het falen van die cruciale lamp zou natuurlijk overal kunnen zitten. Maar ik heb het inmiddels helemaal doorgemeten en kom er niet omheen: v贸贸r de race begint moet ik (helemaal) de mast in om ’n lampje te vervangen.

Ach, ’t dat fixen we ook wel weer. Kom maar op, race-nummers 2093 en 94!

Lay day Blankenberge

Bootje in BlankebergeVandaag is een lay day. Een dag om rustig in de haven te blijven liggen. Ookal is het (weer) lekker zeilweer, gewoon even niet. We krijgen een mooi plekje aan de steiger, het zonnetje schijnt flink maar het briesje houdt het hoofd net koel.

No lazy day

Aan boord van s/y Lovefool.nl is een lay day echter niet zomaar een lazy day. Er is altijd wel wat te klussen. En we pakken een klus op die we al maanden hebben uitgesteld: de koeling.

De electrische koeling inbouwen – een hele flinke klus die, zoals eerder gezegd, in het kader van de bootborrel de hoogste prioriteit had (na de versterker en de buitenspeakers natuurlijk).

Cool!

Aan het eind van de middag kan ik tevreden een uurtje in de hangmat kruipen: het is gelukt, hij zit erin en hij doet het. Voortaan kunnen we dus op koude drankjes rekenen. Bij windstil weer in elk geval, want ’t kreng trekt zoveel stroom dat de motor beter wel kan draaien.

Vol(op) genieten

Nog snel even de stempelplekken bijwerkenVlak voor de lunch is het zover: het bootje ligt erin, de mast staat erop. Wegwezen, zou je zeggen. Of moeten we nog even wat dingetjes regelen?

Hard werken

We hebben nog een vol programma. Dus het duurt nog wel even voordat we de mast getrimd hebben. En dan de giek er nog aan, grootzeiltje erop, alle lijnen weer over dek. En dat dek, dat kan ook wel een spoelbeurt gebruiken.

’t Lijkt soms net hard werken, zo’n boot. Al met al is het een uurtje of vier als we vertrekken uit Lelystad. Dan nog even door de Noordersluis, die gelukkig niet alleen razendsnel bediend wordt, maar bovendien die 5,5 meter verval in enkele minuten doorpompt. En dan zitten we weer op ons vertrouwde Markermeer.

En nu?

Aso’s

De zeiltjes staan zodra we op open water zitten. ’t Is een lekker ruim koersje naar Monnickendam. Maar ook Hoorn blijft ‘bezeild’. En met de muziek vol open (het meer is bijna leeg, dacht je dat we aso waren, ofzo?!) speren we dus met 6-7 knoopjes op de torentjes van Hoorn af. Zonnetje, lekker windje, muziekje, Juupje… Wat heerlijk om weer te varen!

Vol

Volle bakDe oude binnenhaven van Hoorn blijkt vol te liggen. Maar de havenmeester wijst ons een plekje vlak vóór de sluis, in de schaduw van het dikke torentje, met uitzicht op de ook al volle jachthaven van WSV Hoorn.

Prima plekje voor een lekker, tevreden borreltje. En een lekker happie aan boord. Nog ’n roseetje erbij… Proost, op het nieuwe vaarseizoen!

Buitenspeakers: check!

In de werkloods bij Schaap Shipcare In een middagje klussen in de werkloods bij Schaap zaag ik maar (weer) eens een paar flinke gaten in de romp. De speakers zien er zo goed uit, of niet?

De volgende keer gaat ook de versterker erin. Denk dat ze ons dan wel snel kwijt willen op de werf. 馃槈

Speakergaten De kiel hangt nu echt los Chrisje en de blinkende romp Bas en z'n vriendje Sikaflex

Da's pech: boot weg

Vandaag vertrekken we met allerlei klussenspul richting Lelystad. Nu het stroomnet eindelijk oké is, moeten die mooie buitenboxen maar eens worden ingebouwd. Het is vandaag een prima weertje om ‘ns een paar flinke gaten in de kuip te zagen. En gisteren heb ik een dijk van een eindversterker gekocht – die moest maar eens getest worden!

Maar als we op de werf aankomen blijkt men er daar hele andere ideeën over de zondagrust op na te houden: Ons bootje is weg.

Goed nieuws

We zijn wel een beetje onaangenaam verrast, want we hadden echt zin om weer even lekker aan de slag te gaan. Maar nee, ze staat in de loods. (Tenminste, ik ga er vanuit dat ’t bootje de werkloods ingereden is en niet gewoon is gestolen. 馃槈 Die loods is natuurlijk gesloten, we kunnen onverrichter zake naar huis. Maar deze kleine teleurstelling betekent ook héél goed nieuws: ze gaan nu vast snel met de kiel aan de slag!

Tweede keer

Dit is overigens al de tweede keer dat Schaap Shipcare ons op deze manier beet heeft genomen: in september 2003 waren we ineens verhuisd van de ene naar de andere werf. Toen ook zonder waarschuwing, toen ook voor grote klussen.

We besluiten van de nood een deugd te maken en de dag verder te besteden aan andere voorbeidingen. Bij Tagrijn Emma, waar we ooit stamgasten waren, kopen we wat losse onderdeeltjes. En op een ‘geheim adresje’ in Amstelveen twee blikken lekker aggressieve en vooral zéér voordelige anti-fouling.

Kom nou maar op met dat vaarseizoen, we zijn er (bijna) klaar voor!